بانک مقالات رشته تربیت بدنی

بررسي ارتباط بين آرام سازي و تمرينات ريتميک با نظر به ساز و کارهاي انعطاف پذيري – کارکردي سيستم عصبي، از موضوع هايي مي باشد که در تحقيقات اخير به آن اشاره شده است. هدف از تحقيق پيش رو، بررسي تاثير تمرينات ريتميک بر عمق بخشي آرام سازي جودو کاران تيم ملي بود. 30 ورزشکار مرد از تيم ملي جودو، در سه گروه ده نفره کنترل، تجربي 1( گروه تمرينات آرام سازي) و تجربي 2 (گروه تمرينات آرام سازي و ريتميک)، در اين تحقيق مشارکت داشتند. بر اساس يک دوره اجرايي سه ماهه (دو دوره شش هفته اي که در شش هفته اول، تمرينات آرام سازي براي دو گروه تجربي 1 و 2 در نظر گرفته شد و در شش هفته دوم، براي گروه کنترل همانند دوره قبل، تمريني در نظر گرفته نشد و براي ديگر گروه ها، تمرينات آرام سازي و ريتميک به اجرا در آمد)، با استفاده از شاخص اندازه گيري EMG، داده ها ثبت شد و با به کارگيري آزمون هاي تحليل واريانس يک طرفه و اندازه گيري هاي مکرر، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از آزمون فرضيه ها، بيانگر اين بود که بين آرام سازي گروه ها، اختلاف معني داري وجود دارد. به عبارتي مي توان گفت دوره هاي تمريني و همچنين تمرين ريتميک، در ارتقا آرام سازي تاثير بسزايي دارد. يافته ها با توجه به فرضيه هاي اخير و ديدگاه هايي که در زمينه تمرينات ريتميک و آرام سازي مطرح اند، مورد بحث قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان داد که تمرينات ريتميک آرام سازي را توسعه مي دهد و موجب عمق بخشي آن مي شود.

 نسخه قابل چاپ