بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تاثير دو نوع رژيم غذايي (رژيم غذايي کمبود عناصر روي و آهن) بر برخي شاخص هاي آنتروپومتريکي (قد و وزن)، رشد مغزي و عملکرد حرکتي موش هاي صحرايي جوان بود. جامعه آماري تحقيق را موش هاي نر و ماده (نژاد آلبمينو – ويستار) انستيتو پاستور ايران تشکيل دادند. پس از جفت گيري، 30 سر موش ماده باردار به طور تصادفي در سه گروه 10 تايي قرار گرفتند. موش هاي مادر طي 28 روز (يک سوم آخر دوره بارداري و 21 روز دوره شيردهي) رژيم هاي غذايي استاندارد، کمبود عنصر روي  (0.5<Zn<1.5ppm)و کمبود عنصر آهن (2<Fe<6ppm) را دريافت کردند. پس از زايمان، 40 سر نوزاد نر در هر گروه تا 70 سن روزگي در سه مرحله بدو تولد، پايان شيرخوارگي (21 روزگي) و جواني (70 روزگي) از نظر برخي شاخص هاي آنتروپومتريکي (قد و وزن)، رشد مغزي و غلظت عناصر روي و آهن سرم خون بررسي شدند. سرانجام عملکرد حرکتي موش ها با استفاده از ماز آبي موريس و دستگاه Open-Field اندازه گيري شد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق تحليل واريانس يکطرفه و آزمون تعقيبي توکي در سطح معني داري P<0.05 نشان داد که علاوه بر نقش مهم عناصر روي و آهن در رشد مطلوب جسماني و مغزي، اين دو عنصر در عملکرد حرکتي مطلوب موش هاي جوان نيز موثرند. به طور کلي نتايج تحقيق بيان مي کنند که عنصر روي داراي اهميت بيشتري نسبت به آهن در رشد جسماني، مغزي و عملکرد حرکتي مطلوب است.

 نسخه قابل چاپ