بانک مقالات رشته تربیت بدنی

پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير آرايش هاي مختلف تمريني خودتنظيم و غيرخودتنظيم بر اکتساب، يادداري و انتقال تکاليف رديابي ساده و پيچيده انجام شد. به همين منظور 96 دانشجوي دختر و پسر راست دست دانشگاه يزد با دامنه سني 24-18 سال که واحد تربيت بدني عمومي (1 و 2) را در نيمسال اول 88-1387 اخذ کرده بودند، به طور داوطلب انتخاب شدند و به صورت تصادفي در 8 گروه (4 گروه تکليف رديابي ساده و 4 گروه تکليف رديابي پيچيده) 12 نفري گمارده شدند. هر يک از 4 گروه تمريني در قالب آرايش هاي تمريني (قالبي، تصادفي، خودتنظيم و جفت شده با خودتنظيم) قرار گرفتند. روش تحقيق از نوع نيمه تجربي است. تکليف مورد استفاده در اين تحقيق، نوعي تکليف رديابي است که به صورت نرم افزاري طراحي شده و هدف از اجراي آن رديابي مسير با حداکثر سرعت و حداقل خطا است و معيارهاي اکتساب تکليف، زمان حرکت و خطاي حرکت (کليک) منظور شد. آزمودني ها پس از شرکت در پيش آزمون، در مرحله اکتساب (2 جلسه)، 8 بلوک 16 کوششي را تمرين کرده و پس از 24 ساعت در آزمون يادداري و انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش هاي آماري تحليل واريانس عاملي مرکب و آزمون تعقيبي بونفروني آزمايش شد. نتايج نشان داد تفاوت معني داري بين روش هاي مختلف آرايش تمرين و نوع تکليف از زمان حرکت وجود دارد (P<0.05)، يعني اثر تداخل زمينه اي در مرحله اکتساب و يادداري زمان حرکت مشاهده شد، در حالي که بين روش هاي مختلف آرايش تمرين و نوع تکليف از خطاي کليک تفاوت معني داري مشاهده نشد؛ به عبارتي اثر تداخل زمينه اي در رابطه با خطاي کليک مشاهده نشد. تفاوت ها در مرحله انتقال معني دار نبود، ولي گروه هاي خودتنظيم از هر دو نوع تکليف نسبت به ساير گروه ها از ميانگين عملکردي بهتري برخوردار بودند. اين يافته پيشنهاد مي کند ضمن بهره گيري از تاثيرات مثبت تداخل زمينه اي، روش تمريني خودتنظيم را نيز مي توان به عنوان متغير اثرگذار در سازماندهي تمرين محسوب کرد.

 نسخه قابل چاپ