بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اصلي تحقيق حاضر، بررسي تاثير تمرين هاي ادراکي _ حرکتي بر بهبود قابليت هاي حرکتي کودکان با اختلال هماهنگي رشدي است. روش انجام تحقيق نيمه تجربي است. جامعه آماري پژوهش دانش آموزان دوره ابتدايي با اختلال هماهنگي رشدي (دختر و پسر) از سه منطقه انتخابي شهر تهران هستند که در سال تحصيلي 87-86 مشغول تحصيل بودند. نمونه آماري شامل 194 کودک است که به صورت تصادفي به دو گروه تجربي و کنترل تقسيم شدند. ابتدا از کل شرکت کنندگان پيش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت 2 ماه (24 جلسه) فعاليت هاي ادراکي – حرکتي را انجام دادند و بعد از طي اين مدت، پس آزمون براي هر دو گروه به اجرا درآمد. کودکان توسط آزمون ارزيابي حرکتي که شامل مهارت هاي دستي، تعادل ايستا و پويا و مهارت هاي توپي بود. به منظور پاسخ به اين سوال که آيا تمرين هاي ادراکي – حرکتي انجام شده در بهبود اختلال هماهنگي رشدي کودکان موثرند يا خير، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از طي مراحل مذکور، اطلاعات با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي و نرم افزار کامپيوتري SPSS:PC نسخه 13 تجزيه و تحليل شد. نتايج بيانگر بهبود اختلال هماهنگي رشدي گروه تجربي نسبت به گروه کنترل است. از يافته هاي اين تحقيق مي توان استنباط کرد که تمرين هاي ادراکي – حرکتي سبب بهبود اختلال هماهنگي رشدي کودکان مي شوند. بنابراين پيشنهاد مي شود براي افزايش آمادگي حرکتي کودکان در مدارس و در نتيجه بهبود اختلال هاي رشدي، برنامه هاي تمريني ادراکي – حرکتي اجرا شود.

 نسخه قابل چاپ