بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف: بررسي اثر مصرف حاد 500 ميلي گرم ويتامين C بر روي پراکسيداسيون چربي و التهاب متعاقب 30 دقيقه فعاليت با 75% حداکثر اکسيژن مصرفي.
روش: شانزده مرد سال و ناآشنا با پروتکل تمريني، به طور تصادفي به دو گروه پلاسبو (500 ميلي گرم لاکتوز) (P) و آنتي اکسيدان (500 ميلي گرم ويتامين (C (OA) تقسيم شدند. دو ساعت پس از مصرف ويتامين C يا پلاسبو، آزمودني ها به مدت 30 دقيقه با 75% حداکثر اکسيژن مصرفي بر روي نوارگردان دويدند. غلظت ويتامين C پلاسما و مالون دي آلدييد (MDA) به عنوان شاخص استرس اکسيداتيو با استفاده از دستگاه HPLC، کراتين کيناز (CK) به عنوان شاخص آسيب عضلاني با استفاده از دستگاه اتوآنالايزر، و اينترلوکين شش (IL-6) به عنوان شاخص التهاب با استفاده از دستگاه الايزا اندازه گيري گرديد.
يافته ها: براي مقايسه غلظت آنتي اکسيدان پلاسما و شاخص هاي آسيب عضلاني، استرس اکسيداتيو و التهاب در هر گروه از روش اندازه گيري مکرر با تصحيح بونفروني و براي مقايسه اين شاخص ها در بين دو گروه از روش t مستقل استفاده گرديد. سطوح ويتامين C پلاسما در گروه AO، دو ساعت پس از مصرف و تا 2 ساعت پس از فعاليت به طور معني داري افزايش يافت (P<0.05). سطوح CK در هر دو گروه پس از فعاليت افزايش (P<0.05) و 24 ساعت بعد از فعاليت در گروه OA تا حدود مقادير اوليه کاهش يافت. سطوح مالون دي آلدييد سرم پس از انجام فعاليت در گروه P به طور معني داري افزايش يافت (P<0.05) در حالي که در گروه OA افزايش معني داري مشاهده نشد (P<0.05). سطوح IL-6 در هر دو گروه پس از فعاليت افزايش (P<0.05) و 24 ساعت بعد تا حدود مقادير اوليه خود کاهش يافت.
نتيجه گيري: نتايج حاصله حاکي از تاثير مصرف 500 ميلي گرم و ويتامين C، بر روي آسيب عضلاني و پراکسيداسيون چربي و عدم تاثير آن بر روي التهاب مي باشد.

 نسخه قابل چاپ