بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از تحقيق حاضر، بررسي تفاوت هاي فردي در ارتباط بين فعال سازي با عملکرد در تکليف تيراندازي با سلاح بادي است. در مطالعات اخير، «انگيختگي» به عنوان حالت انرژتيک فرد در لحظه اي خاص تعريف شده است که در الکتريسيته پوست منعکس و به وسيله سطح رسانايي آن قابل سنجش است. در مقابل، «فعال سازي»، به صورت تغيير در انگيختگي از سطح پايه به موقعيت انجام تکليف معرفي شده است. از اين ديدگاه، انگيختگي ارتباطي با عملکرد ندارد، و فقط فعال سازي است که کيفيت عملکرد را پيش بيني مي کند. تعداد، 19 تيرانداز ورزيده (شامل 10 زن و 9 مرد، با ميانگين سني 29.69 سال)، به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شرکت کردند. سطح هدايت الکتريکي پوست در حين اجراي تکليف استاندارد تيراندازي با سلاح بادي به عنوان شاخص انگيختگي و امتياز تيراندازي به عنوان شاخص عملکرد ثبت شد. ميزان فعال سازي به وسيله کسر سطح پايه از ميانگين انگيختگي مربوط به هر شليک به دست آمد. يافته ها حاکي از ارتباط خطي و منفي فعال سازي با عملکرد بود؛ با اين حال در سطح انفرادي، رابطه بين اين دو متغير نه خطي بود، نه همسان؛ برخي از تيراندازان رابطه اي يو شکل و برخي ديگر رابطه اي به شکل يو وارونه نشان دادند. اين پديده به مشاهده رابطه اي خطي شکل در مطالعه ميانگين داده ها منجر شد. نتايج، با توجه به فرضيات اخير و نظرياتي که رابطه انگيختگي و عملکرد را توضيح مي دهند مورد بحث قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ