بانک مقالات رشته تربیت بدنی

در پژوهش حاضر تاثير يک برنامه فعاليت بدني منتخب و داروي ايبوپروفن به تنهايي و با هم، بر کوفتگي عضلاني تاخيري بررسي و مقايسه شد. 44 پسر غير ورزشکار 21±2 سال در گروههاي چهارگانه تحقيق شرکت کردند که عبارت بودند از: -1 دوازده نفر در گروه فعاليت بدني، -2 يازده نفر در گروه ايبوپروفن، -3 يازده نفر در گروه فعاليت بدني و ايبوپروفن و -4 ده نفر در گروه شاهد. برنامه فعاليت بدني شامل پنج دقيقه راه رفتن و دويدن آرام، ده دقيقه کشش ايستاي دستها و کمربند شانه اي و پنج دقيقه حرکات نرمشي با انقباضهاي زير بيشينه بود. مقدار ايبوپروفن مورد مصرف 2800 ميلي گرم بود که از يک ساعت قبل از انجام انقباضهاي برونگرا تا 47 ساعت پس از آن به افراد داده شد. جهت ايجاد کوفتگي عضلاني از آنها خواسته شد تا 70 انقباض برونگرا با 80 درصد MVC با دست غير برتر بر روي صندلي مخصوصي که به همين منظور ساخته شده بود، انجام دهند. مدت زمان هر انقباض سه ثانيه بود، افراد در فاصله هر دو انقباض 10 ثانيه استراحت مي کردند و يک دقيقه استراحت هم بين هر دوره که ده انقباض را شامل مي شد، در نظر گرفته شد. متغيرهايي که يک ساعت قبل از انقباضهاي برونگرا و يک، 24 و 48 ساعت بعد از انقباضها اندازه گيري شدند عبارت بودند از: درک کوفتگي عضلاني، حداکثر قدرت برونگرا، ميزان آنزيم کراتين کيناز (CK) و دامنه حرکتي آرنج. داده هاي جمع آوري شده با روش آماري تحليل واريانس (ANOVA) مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند و نتايج زير حاصل شد:

اوج کوفتگي عضلاني در تمامي گروههاي چهارگانه تحقيق بين 24 تا 48 ساعت پس از انقباضها بود که غير از گروه شاهد در گروههاي ديگر پس از 24 ساعت رو به کاهش گذاشت. اين موضوع در مورد ميزان آنزيم CK نيز صادق بود و در 48 ساعت پس از انقباضها بين تمامي گروههاي سه گانه و گروه شاهد تفاوت معني داري (P?0.05) در ميزان CK مشاهده شد. کاهش دامنه حرکتي آرنج نيز در تمامي گروهها مشاهده شد، اما اين کاهش در گروههاي تجربي کمتر از گروه شاهد بود. هر چند قدرت برونگرا نيز در طول دوران کوفتگي کاهش نشان داد، با اين حال فعاليت بدني در مقايسه با ايبوپروفن موجب کاهش کمتري در قدرت شد.

نتيجه اين تحقيق نشان مي دهد، اگر چه ايبوپروفن مانند فعاليت بدني در برخي موارد مانند درک احساس کوفتگي، اثر معني داري بر کاهش درد داشته است، اما نتايج حاصل از تاثير فعاليت بدني و فعاليت بدني با ايبوپروفن بر ميزان CK، قدرت عضلاني و دامنه حرکتي نشانه تاثير بيشتر فعاليت بدني بر متغيرهاي مرتبط با کوفتگي عضلاني تاخيري در 24 و 48 ساعت پس از انقباضهاي برونگرا است.

 نسخه قابل چاپ