بانک مقالات رشته تربیت بدنی

امروزه، ورزشکاران بسياري هستند که نسبت به گذشتگان خود از توده عضلاني بزرگتري برخوردارند. هر چند دليل اصلي اين اختلاف را تمرين هاي بهتر و رژيم هاي غذايي مي دانند، اما با وجود اين سازوکارها، نکته مهم اين است که تعادل بين سنتز و تجزيه پروتئين عضلات بايد به گونه اي باشد که جريان به سود افزايش پروتئين عضله باشد. کاربست تکنيک هاي (فن آوري هاي) جديد براي سنجش سنتز پروتئين کل بدن و عضله در پاسخ به تمرين هاي مقاومتي منجر به برخي نتايج جالب توجه شده است. در دوره بازيافت پس از تمرين هاي مقاومتي، سنتز و تجزيه پروتئين – هر دو – در حالت ناشتا افزايش مي يابد. خوردن کربوهيدرات يا کربوهيدرات و پروتئين در دوره بازيافت باعث مي شود تا سنتز پروتئين در عضله به مقدار بيشتري افزايش يابد، که علت آن تا حدودي ناشي از بهتر شدن محيط زيست هورمون هاي آنابوليکي است. به علاوه، تاثير آنابوليکي يک جلسه تمرين مقاومتي ممکن است تا 48 ساعت بعد از آن پايدار باقي بماند. با استفاده از اطلاعات به دست آمده از مطالعات پژوهشي معلوم مي شود که تمرين هاي بهتر و بيشتر و رفتارهاي غذايي مي تواند فوايد ناشي از تمرين مقاومتي را به حد مطلوبي برساند.

 نسخه قابل چاپ