بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از انجام اين پژوهش، بررسي و مقايسه تاثير فعاليت هاي بدني هوازي و ورزشي يا مهارت آموزي بر ميزان اضطراب دانشجويان است. محدوده و زمينه هائي از اضطراب که به عنوان متغير وابسته مورد مطالعه قرار گرفته است، عبارتند از: اضطراب کلي، اضطراب حالتي، اضطراب صفتي، ضربان قلب و تنش عضلاني. طرح تحقيقي اين پژوهش يکي از مجموعه طرحهاي تجربي است، که به نام «طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه و استفاده از گزينش تصادفي آزمودني» مي باشد.

66 نفر آزمودني مضطرب از بين 520 داوطلب، که بر اساس پرسشنامه مقدماتي و اضطراب کتل جور و به طور تصادفي به سه گروه نمونه آزمايشي (1) و (2) و گواه تقسيم شدند، دو گروه آزمايشي به مدت 10 هفته و هفته اي دو جلسه، در معرض فعاليت هاي بدني هوازي و مهارت آموزي (به ترتيب) قرار گرفتند، در حالي که گروه گواه از فعاليت هاي بدني هوازي و ورزشي يا مهارت آموزي محروم بودند، بديهي است قبل از آغاز دوره تمرين و نيز بعد از پايان آن از سه گروه نمونه، آزمونهاي روان شناختي، حرکتي، مهارتي و فيزيولوژيکي به عنوان «پيش آزمون» و «پس آزمون» به عمل آمد. براي مقايسه ميانگين هاي نمره هاي اضطراب و متغيرهاي فيزيولوژيک مزبور سه گروه، از آزمون تي (t-test)، تحليل واريانس (ANOVA) و آزمون توکي (Tukey Test) استفاده شد. نتايج تجزيه و تحليل در پيش آزمون متغيرهاي مذکور کليه گروههاي نمونه نشان مي دهد که، ميان گروههاي نمونه هيچگونه تفاوت معني داري از نظر آماري وجود ندارد. نتايج در پس آزمون گروه آزمايشي (1) (گروه فعاليت بدني هوازي) نشان مي دهد که عوامل اضطراب کلي، اضطراب حالتي و صفتي، به طور معني داري در مقايسه با پيش آزمون گروه آزمايشي (1) و پس آزمون گروه گواه، تقليل يافته است. اما در متغيرهاي ضربان و تنش عضلاني تفاوت معني داري از نظر آماري وجود ندارد. به عبارت ديگر فعاليت هاي بدني با اطمينان بيش از %95 اضطراب کلي، حالتي و صفتي را کاهش مي دهد. در حالي که، نتايج در پس آزمون گروه آزمايشي (2) (گروه مهارت آموزي) نشان مي دهد که در عوامل اضطرابي تفاوت معني داري از نظر آماري در مقايسه با پيش آزمون گروه آزمايشي (2) و پس آزمون گروه گواه، نداشته است. به عبارت ديگر، فعاليت هاي ورزشي يا مهارت آموزي با اطمينان بيش از %95 اضطراب کلي، حالتي، صفتي و متغيرهاي ضربان قلب و تنش عضلاني را تقليل نمي دهد.