بانک مقالات رشته تربیت بدنی

بنابراين، هدف اين پژوهش، مطالعه اثرات احتمالي بزرگي و قطبيت هاي مختلف RP بر روي کارآيي ادراکي – شناختي در يک تيراندازي آزمايشگاهي بود.

در ابتداي هر شليک، يک هدف از طرف چپ و يک سلاح از طرف راست صفحه نمايشگر رايانه (مونيتور) ظاهر شد. اين صحنه به وسيله فشردن دگمه زير انگشت اشاره آزمودني (n=19) يا با گذشت 5 ثانيه که در آن آزمودني فرصت داشت تا همراستا بودن سلاح و هدف را تشخيص دهد، خاتمه يافت. اگر سلاح و هدف همراستا بود، آزمودني دگمه را مي فشرد (شليک مي کرد) و اگر نبود، صبر مي کرد تا صحنه بعدي که به طور تصادفي بين 4 تا 7 ثانيه پس از خاتمه صحنه پيشين ظاهر مي شد، نمايش داده شود. الکتروانسفالوگرافي از Cz انجام شد.

تواتر شيفت منفي، پيش از شليک صحيح %58 و پيش از شليک غلط %42 بود. علاوه بر افزايش شيفت هاي منفي در شليک هاي صحيح، بزرگي آنان نيز افزايش يافت که ارتفاع RP ميانگين را تحت تاثير قرار داد؛ يعني RP بزرگ تر (منفي تر) با ادراک بهتر محرک ديداري و پردازش بهتر اطلاعات پس از آن همراه بود. همچنين، RP مربوط به شليک هاي غلط به طرز معني داري از RP شليک هاي صحيح کوچک تر بود.

نتايج در رابطه با تفسير محقق از رابطه RP و فعال سازي دستگاه عصبي مرکزي پيش از عمل اختياري قابل بحث است.

 نسخه قابل چاپ