بانک مقالات رشته تربیت بدنی

ده نفر از کشتي گيران جوان منتخب گيلان که در مسابقات قهرماني استان حائز رتبه اول شده بودند به منظور مقايسه تغييرات حداکثر اکسيژن مصرفي (Vo₂max) در صبح و عصر، انتخاب گرديدند.

اين افراد همگي سالم بودند، ميانگين سن، وزن و قد آنها به ترتيب (19.4±0.66) سال، (73.4±9.97) کيلوگرم، (174.4±5.27) سانتيمتر، و حداقل سابقه ورزشي آنها 5 سال بود. فعاليتي که از طريق آن Vo₂max تخمين زده شد آزمون بروس (Bruce) بود که بر روي دستگاه نوار گردان (Treadmill) انجام گرفت. آزمودني ها در دو روز متوالي يعني صبح يک روز و بعدازظهر روز بعد به فعاليت پرداختند.

شرايط و متغيرهاي محيطي در داخل آزمايشگاه (مانند رطوبت و دما) جهت انجام فعاليت صبح و عصر براي کليه آزمودني ها تقريبا يکسان بود. مدت زمان انجام فعاليت آزمودني ها تا مرحله رسيدن به واماندگي (Exhaustion) بر روي تردميل در صبح و عصر به طور جداگانه ثبت شده و با هم مقايسه گرديد که اختلافاتي در ميان آنها از لحاظ رکورد زماني و به تبع آن Vo₂max، مشاهده گرديد که اين اختلافات معني دار (P<0.05) نبودند. بنابراين نتيجه مي گيريم که نمي توان با قاطعيت عنوان کرد که توان هوازي کشتي گيران در صبح بهتر است يا عصر.

 نسخه قابل چاپ