بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين تحقيق، بررسي تأثير يك دوره فعاليت در آب گرم، بر تركيبات خوني و عملكرد قلبي - عروقي مردان ميانسال است. به همين منظور، دو گروه تجربي (15 نفر) و گواه (10 نفر) از مردان ميانسال سالم 30 تا 45 ساله انتخاب شدند. گروه تجربي با ميانگين سني ?/?? سال، قد 172 سانتيمتر؛ درصد چربي 14% و اكسيژن مصرفي بيشينه 42 ميلي ليتر در دقيقه در هر كيلوگرم وزن بدن، در آب گرم 42 درجه سانتيگراد و گروه گواه با ميانگين سني ?/?? سال؛ قد 173 سانتيمتر؛ درصد چربي زيرپوستي ?/??% و اكسيژن مصرفي بيشينه 43 ميلي ليتر در دقيقه در هر كيلوگرم وزن بدن در آب معمولي 29 درجه سانتي گراد، هر روز 30 دقيقه به مدت 17 روز متوالي فعاليت كردند. در روزهاي اول، چهارم، يازدهم، و هيجدهم از آزمودنيهاي دو گروه، نمونه هاي خوني و از قلب آنها اكوكارديوگرافي گرفته شد. "هماتوكريت" گروه تجربي، در زو چهارم كاهش معني داري داشت، درصد حجم "پلاسماي" گروه تجربي در زوهاي چهارم و هيجدهم افزايش معني داري داشت و "آلبومين" گروه تجربي در روز چهارم افزايش معني داري نشان داد. ضربان قلب زمان استراحت گروه تجربي در روز هيجدهم، كاهش معني داري داشت. حجم ضربه اي گروه تجربي در روزهاي چهارم، يازدهم و هيجدهم در مقايسه با روز اول و در مقايسه با گروه گواه، افزايش معني داري نشان داد. فشارخون شرياني دو گروه تغييري نشان نداد. براساس نتايج به دست آمده، ميتوان گفت كه فعاليت در آب گرم سبب كاهش هماتوكريت، افزايش آلبومين و درصد حجم پلاسماي مردان ميانسال ميشود. علاوه بر آن، ضربان قلب زمان استراحت كاهش و حجم ضربه اي افزايش مييابد.

 نسخه قابل چاپ