بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي رابطه ميان اندازه اندام ها و نتايج آزمونهاي خمش به جلو و خمش به پايين بود، به همين منظور 100 دانشجوي مرد با دامنه سني 19- 25 سال بصورت داوطلب پس از تكميل رضايت نامه در اين تحقيق شركت كردند. قد و طول اندامهاي آزمودنيها در وضعيت طبيعي به وسيله متر نواري و در مقياس سانتيمتر اندازه گيري شد، سپس آزمودنيها به مدت 5 دقيقه خود را با حركات معمول كششي گرم كردند، در آزمون خمش به پايين از آزمودني خواسته شد تا روي پله بايستد و با زانوان صاف تنه را به پايين خم كند، سپس با دست خود ميله مدرج را به پايين فشار دهد، در آزمون دوم از آزمودني خواسته شد تا با زانوان صاف روي زمين، روبروي جعبه مدرج بنشيند و تلاش كند تا با خم كردن تنه ميله مدرج را به جلو فشار دهد، هر آزمودني سه بار هر دو آزمون را انجام داد، نتايج نشان دادند، ميان اندازه قد و ميزان انعطاف‌پذيري در آزمونهاي خمش به پايين و خمش به جلو رابطه معني داري وجود دارند، يافته‌ها رابطه معني داري را ميان طول تنه، طول استخوان بازو، ساعد و ميزان انعطاف پذيري نشان ندادند، هر چند ميان اندازه طول پا و نتايج آزمونها رابطه معني داري وجود داشتند، بر اساس اين يافته ها بايد در نظر داشت، عامل مهم در نتايج آزمونهاي مذكور اندازه هاي قد بود، در اين ميان، اندازه طول پاها عاملي مهمتر از اندازه طول تنه، طول استخوان بازو و ساعد بود.

 نسخه قابل چاپ