بانک مقالات رشته تربیت بدنی

در مطالعه حاضر اثر تزريق گلوكز و انسولين، در انرژي مصرفي و اكسيداسيون مواد در يك دوره ورزش شديد استقامتي مورد بررسي قرار گرفت. هشت ورزشكار مرد دوچرخه سوار، بطور تصادفي در دو نوبت جداگانه تحت شرايط كلمپ گلوكز (G) يا كلمپ گلوكز به همراه تزريق انسولين (GI)، به مدت 120 دقيقه روي دوچرخه ارگومتر با شدت تقريبا 70 % از حداكثر اكسيژن مصرفي خود ركاب زدند. نمونه هاي خون در حالت استراحت (قبل از كلمپ و 30 دقيقه پس از كلمپ)، زمان ورزش براي تعيين مقدار گلوكز، انسولين و NEFA گرفته و مورد تجزيه قرار گرفتند. همچنين هواي بازدمي، براي تعيين مقدار O2 مصرفي و CO2 توليد شده براي هر دقيقه جمع آوري و انرژي مصرفي و اكسيداسيون مواد گوناگون محاسبه شد. غلظت گلوكز خون در هر دو آزمايش، بطور معني داري افزايش يافت (P<0.001) و در حدود 10 ميلي مول در ليتر حفظ شد. غلظت انسولين در پلاسما بر اثر تزريق اوليه، بطور معني داري افزايش يافت (P<0.001). غلظت انسولين در طول ورزش و در شرايط GI نسبت به شرايط G، بطور معني داري بالاتر بود (P<0.005). غلظت NEFA در پلاسما، بين 67% تا 76% نسبت به مقدار آن در زمان استراحت كاهش يافت (P<0.01). مقدار انرژي مصرفي در هر دو آزمون در زمان ورزش، بطور معني داري افزايش يافته بود (P<0.001)، اما تزريق انسولين، تفاوتي در مقدار انرژي مصرفي در زمان ورزش ايجاد نموده بود. نسبت مشاركت (%) كربوهيدرات در 15 دقيقه اول ورزش بطور معني داري افزايش يافت (P<0.001) و پس از آن، تنها در شرايط GI تا دقيقه 120 ورزش به تدريج افزايش يافت (P<0.05). تزريق انسولين تفاوت معني داري را در اكسيداسيون مواد (متابوليسم كربوهيدرات، چربي و پروتئين) بين آزمونها ايجاد نكرد. نتايج در تحقيق حاضر، اين مطلب را مورد تأييد قرار مي دهد كه غلظت پايين NEFA ، همراه با غلظت بالاي گلوكز و انسولين در جريان خون، شرايط را براي مصرف گلوكز در عضلات فعال و مشاركت بيشتر كربوهيدرات در انرژي مصرفي تسهيل مي كند. بنابراين، چنين نتيجه گيري ميشود كه گلوكز، انسولين و شدت ورزش بطور مشترك، در افزايش انرژي مصرفي و بالا نگه داشتن اكسيداسيون كربوهيدرات در طول ورزش با يكديگر همكاري مي كنند.

 نسخه قابل چاپ