بانک مقالات رشته تربیت بدنی

سازگاري اسکلتي ورزشکاران، با الگوهاي حرکتي و مهارتي آنان و بروز برخي عوارض جنبي منفي در ميان ورزشکاران حرفه اي، پديده مهمي در طب ورزشي به شمار مي رود. تحقيق حاضر، به مقايسه دامنه حرکتي (ROM) مفصل شانه در ورزشکاران و ارتباط آن با پست و سابقه بازي مي پردازد. نمونه هاي اين تحقيق را 81 مرد با ميانگين سن 23.65±3.45 سال و ميانگين سابقه بازي 5.60±2.32 سال تشکيل دادند. آزمودنيها شامل 26 هندباليست، 25 واليباليست و 30 غير ورزشکار بودند. جمع آوري اطلاعات از طريق پرسشنامه و معاينه صورت گرفت و دامنه حرکتي شانه با انعطاف سنج ليتون (r=0.90-0.99)، در وضعيتهاي استاندارد به دست آمد. حرکات مورد اندازه گيري شامل: خم شدن، باز شدن، چرخش داخلي، چرخش خارجي و دور شدن مفصل شانه بود. براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون، ANOVA و آزمون پيگرد شفه در سطح (P?0.05) استفاده شد. از آزمون t نيز براي مقايسه ميانگين ROM در دست برتر و غيربرتر استفاده شد.

نتايج اين تحقيق نشان دادند که با افزايش سابقه بازي، دامنه حرکتي شانه در گروههاي مورد مطالعه کاهش مي يابد (P?0.05) و بين دامنه حرکتي شانه در رشته هاي ورزشي مورد مطالعه و پستهاي گوناگون بازي نيز تفاوت معناداري وجود دارد (P?0.05). همچنين بين دامنه حرکتي شانه برتر و غير برتر ورزشکاران، تفاوت معناداري وجود دارد که نشانگر آسيمتري آنان است (P?0.05). رابطه معناداري نيز ميان کاهش ROM و سن ورزشکاران مشاهده شد (P?0.05).

بر اساس يافته هاي اين تحقيق، لزوم توجه بيشتر به برنامه هاي کششي براي ورزشکاراني با سابقه بازي بيشتر و افراد مسن تر و نيز اجراي برنامه هاي کششي اختصاصي بر اساس پستهاي متفاوت بازي از سوي مربيان و ورزشکاران ضروري به نظر مي رسد.همچنين، ضرورت طراحي و اجراي برنامه هاي کششي اختصاصي و جبراني از سوي مربيان و متخصصان براي پيشگيري از پديده عدم تعادل عضلاني کمربند شانه و محدوديتهاي دامنه حرکتي آن در ورزشکاران ضروري است.

 نسخه قابل چاپ