بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف: در اين تحقيق، مفهوم آمادگي حرکتي به عنوان يکي از عاملهاي اساسي استعداديابي ورزشي مطرح شده است و آزمون هشت گانه (OT) نيز براي اندازه گيري آن معرفي و خصوصيات روان سنجي آن مطالعه مي شود.

روش: 57 دانشجو (19 تا 24 ساله) در سه گروه مجزا، آزمونهاي مهارتي استاندارد رشته ورزشي خود (تنيس روي ميز، بسکتبال و يا واليبال) را انجام دادند. آنها همچنين دوبار OT را با فاصله 10 الي 45 دقيقه انجام دادند.

نتايج: نوبت اول OT در (±17) 115 ثانيه و نوبت دوم آن در (16±) 105 ثانيه انجام شد (P<0.0001). پايايي آزمون نيز از طريق همبستگي درون گروهي برابر 0.93 بود. همبستگي OT با آزمونهاي تکنيک سنج منفرد هر رشته، از 0.38 تا 0.59 متغيير بود. در هر سه رشته، توليد نمره جامع از آزمونهاي منفرد باعث ارتقاي همبستگي با OT شد. روايي معيار OT در نوبت اول آزمونگيري با استفاده از نمره جامع آزمونهاي مهارتي تنيس روي ميز، بسکتبال، و واليبال به ترتيب برابر 0.56، 0.54 و 0.76 بود. ضريب روايي در نوبت دوم با همان معيارها به ترتيب به 0.63، 0.65، و 0.76 ارتقا يافت.

بحث و نتيجه گيري: براي سنجش آمادگي حرکتي، پاياني 0.93 ايده آل است. همچنين با توجه به بهتر شدن ضريب روايي OT با نمره هاي جامع مهارتي در مقايسه با نمره هاي منفرد و تکرار شدن اين الگو براي هر سه ورزش تنيس روي ميز، واليبال، و بسکتبال نتيجه گيري مي شود که آزمون هشت گانه به هدف اصلي خود که اندازه گيري آمادگي حرکتي عمومي است، نائل شده است. روايي در حد 0.63 تا 0.76 بيشترين مقداري است که مي توان براي چنين آزموني متصور شد. باقيمانده پراکندگي استعداد ورزشي افراد، احتمالاً به عاملهاي از قبيل آمادگي جسماني، اندازه هاي آنتروپومتريک و آمادگيهاي رواني- اجتماعي مربوط مي شود. در مجموع مي توان نتيجه گرفت که نوبت اول OT، قابليت يافتن استعداد عام حرکتي را دارد، ضمن آنکه نوبت دوم آن به نحو مطلوب تري اين مهم را به انجام مي رساند.

 نسخه قابل چاپ