بانک مقالات رشته تربیت بدنی

به منظور مقايسه اثر دو نوع فعاليت بدني بر سطح آهن سرم، فريتين سرم و گيرنده ترانسفرين سرم، 13 دختر ورزشکار 18 تا 25 ساله که حداقل سه سال سابقه ورزشي در رشته تکواندو داشتند، از بين تکواندوکاران شهر کرج به طور غير تصادفي انتخاب شدند. ميانگين وزن، قد، درصد چربي و توده بدون چربي آزمودنيها به ترتيب بود: 13.72 57.46± کيلوگرم، 1.68 168± سانتي متر، 11.56 17.25± درصد و 5.11 46.56± کيلوگرم.

در تحقيق حاضر، اثر دو نوع فعاليت بدني شامل: الف) آزمون بروس و ب) 30 دقيقه فعاليت هوازي با 50 درصد حداکثر ضربان قلب بر سطح آهن سرم، فريتين سرم، ترانسفرين سرم، هموگلوبين و هماتوکريت زنان ورزشکار بررسي شده است. براي کسب اطلاعات خام نيز نمونه هاي خون افراد مورد مطالعه، هنگام قبل و 15 تا 20 دقيقه بعد از هر دو آزمون گرفته شد و متخصصان علوم آزمايشگاهي نيز آنها را آزمايش کردند.

در نهايت، اطلاعات با روش آماري t استودنت تجزيه و تحليل شد و نتايج زير به دست آمدند: 

آزمون بروس به طور معنا داري موجب کاهش آهن سرم و افزايش هموگلوبين و هماتوکريت شد (P?0.05). 30 دقيقه فعاليت هوازي با 50 درصد حداکثر ضربان قلب، تنها آهن سرم را به طور معناداري کاهش داد (P?0.05). بين ميزان تاثير آزمون بروس و 30 دقيقه فعاليت هوازي با 50 درصد حداکثر ضربان قلب بر سطح آهن سرم زنان ورزشکار، تفاوت معناداري مشاهده شد (P?0.05).

بنابراين با توجه به کاهش آهن سرم، پايين سطح فريتين سرم، طبيعي بودن ميزان هموگلوبين و همچنين به علت باز نگشتن آهن سرم به ميزان اوليه بعد از پنج روز، ممکن است فقر آهن بدون کم خوني که دومين مرحله از مرحله هاي ايجاد کم خوني ناشي از فقر آهن است، ايجاد شده باشد.

 نسخه قابل چاپ