بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از پژوهش حاضر، بررسي و مقايسه رشد اجتماعي دانش آموزان پسر ورزشكار رشته هاي انفرادي، گروهي و غير ورزشكار شهرستان اصفهان بود. بدين منظور، تعداد 240 پسر دوره راهنمايي تحصيلي و 80 دانش آموز از هر يك از گروه ها، با روش نمونه گيري تصادفي انتخاب شدند و براي جمع آوري اطلاعات از مقياس رشد اجتماعي و ايتزمن استفاده شد. ميانگين و انحراف معيار رشد اجتماعي دانش آموزان ورزشكار رشته هاي انفرادي، گروهي و غير ورزشكار به ترتيب: 13.58±1.74، 17.57±0.96، 12.87±1.58 به دست آمد. آزمون تحليل واريانس F يك متغيره محاسبه شده در سطح P ? 0.01، بيانگر وجود تفاوت معنا دار بين ميزان رشد اجتماعي دانش آموزان رشته هاي ورزشي انفرادي، گروهي و غير ورزشكار بود. آزمون تعقيبي شفه نشان داد كه ورزشكاران، اعم از رشته هاي گروهي يا انفرادي از رشد اجتماعي بالاتري نسبت به غير ورزشكاران برخوردارند. همچنين آزمون شفه نشان داد، ميزان رشد اجتماعي ورزشكاران رشته هاي گروهي بيش از ورزشكاران رشته هاي انفرادي بود (P<0.01).

 نسخه قابل چاپ