بانک مقالات رشته تربیت بدنی

به منظور بررسي نقش آنتي اکسيدانتي تورين در پراکسيداسيون ليپيدي موش هاي ويستار پس از يک وهله فعاليت استقامتي، تعداد 28 موش ويستار سفيد آزمايشگاهي در چهار گروه استراحت، استراحت تورين، استقامتي، استقامتي تورين تقسيم بندي شدند. پس از دريافت روزانه 500 ميلي گرم تورين/ کيلوگرم وزن بدن/ روز به صورت محلول 5% به مدت 1 ماه، گروه هاي استقامتي و استقامتي تورين يک وهله فعاليت استقامتي با شدت 70% حداکثر اکسيژن مصرفي تا حد درماندگي روي نوارگردان انجام دادند. سپس تغييرات غلظت تورين پلاسما و مالوندييد آلدييد سرم (MDA) (شاخص پراکسيداسيون ليپيدي) بين گروه ها مقايسه شدند. نتايج اين تحقيق نشان داد اگر چه غلظت تورين پلاسما پس از فعاليت تغيير معني داري نداشت، مصرف مکمل تورين، غلظت تورين پلاسمايي را در حالت استراحت (84.86±416) و بعد فعاليت (87.22± 452.29) به طور معني داري در مقايسه با حالت استراحت بدون مصرف مکمل (43.59±301.43) افزايش داد (0.01 >p). به علاوه، غلظت مالوندييد آلدييد سرم پس از انجام فعاليت در مقايسه با مقدار استراحتي، به طور معني داري افزايش يافت (0.32±2.13 در مقابل 0.2±0.75) (0.01 >p). پاسخ افزايش يافته مالوندييد آلدييد سرم پس از فعاليت در گروه مصرف کننده تورين، در مقايسه با گروه فعاليت استقامتي به طور معني داري کاهش يافت (0.3±1.02 در مقابل 0.32±2.13) (0.01 >p). نتيجه گيري مي شود موشهاي ويستاري که درگير فعاليتهاي دويدن استقامتي هستند در معرض خطر استرس اکسايشي قرار دارند و مصرف مکمل تورين مي تواند از افزايش پاسخ استرس اکسايشي بعد از فعاليت بکاهد.

 نسخه قابل چاپ