بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين تحقيق عبارت است از بررسي ميزان شيوع و علل آسيب ورزشكاران شركت كننده (سن 22.7±2.5 سال، وزن 71.4±5.9 كيلوگرم، و قد 177.8±5.9 سانتي متر) در مسابقات فوتبال دسته يك دانشگاههاي كشور. بدين منظور اطلاعات مربوط به آسيبهاي رخ داده در تورنمنت فوق از طريق پرسشنامه فولر و همكارانش (9) ثبت شد. فاكتورهايي همچون زمان آسيب، ناحيه آسيب ديده، علت آسيب، و سازوكار وقوع آسيب بررسي شدند. از آزمون t وابسته و خي دو در تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. نتايج تحقيق نشان داد درصد بيشتري از آسيبها در ناحيه زانو، مچ پا، و سر و صورت رخ داده است. درصد بيشتري از آسيبها در اواخر هر نيمه اتفاق مي افتد (27.45 درصد در آخر نيمه اول و 37.25 درصد در آخر نيمه دوم). ميزان آسيب در پاي برتر ورزشكاران (71.87 درصد) به طور معناداري بيشتر از پاي غير برتر (28.12 درصد) بود (P<0.05، (t= 2.70. همچنين هافبكها و دفاعها بيشترين آسيبها را مي بينند (33.3 درصد). 35.3 درصد از آسيب ديدگيها نيز از نوع آسيب مجدد بود. ميزان آسيبهاي برخوردي (82.35 درصد) به طور معناداري از آسيبهاي غير برخوردي (17.64 درصد) بيشتر بود (P<0.05، (t= 6.77. از نتايج اين تحقيق مي توان نتيجه گيري كرد در دانشجويان فوتباليست ميزان آسيبهاي پايين تنه، هر چند به طور غير معنادار، بيشتر از بالا تنه بوده است. در ضمن پاي برتر در مقايسه با پاي غير برتر آسيب بيشتري مي بيند. آسيبهاي برخوردي نيز بيشتر از آسيبهاي غير برخوردي است. اين اطلاعات در جهت تبيين برنامه پيشگيري از آسيب به دست اندركاران تيمها و بخصوص كادر پزشكي تيمهاي ورزشي كمك شاياني مي كند.

 نسخه قابل چاپ