بانک مقالات رشته تربیت بدنی

مقايسه ويژگيهاي روان شناختي ورزشكاران و غير ورزشكاران، به منظور يافتن نيمرخ شخصيتي ورزشكاران، يكي از مهم ترين موضوعات پژوهشي در مطالعات روان شناختي در حوزه ورزش بوده است. هدف اين مطالعه عبارت است از تعيين تفاوت بين ورزشكاران ورزشهاي رزمي و غير ورزشكاران از نظر پرخاشگري. اين تحقيق به شيوه علي - مقايسه اي انجام شد. داده هاي اين مطالعه از 154 نفر، كه 77 نفر از آنه به يكي از رشته هاي ورزشي رزمي، يعني تكواندو، كاراته، ووشو و جودو اشتغال داشتند و با روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شده بودند، و 77 نفر غير ورزشكار، به عنوان گروه مقايسه، در فاصله مرداد و شهريور 1385 گردآوري شد. اين پاسخگويان به مقياس پرخاشگري باس و پري (BPAS) پاسخ دادند. تفاوت معناداري بين ورزشكاران رزمي و غير ورزشكاران از نظر پرخاشگري، به طور كلي، و مولفه هاي پرخاشگري فيزيكي و خشم مشاهده شد. تحليل رگرسيون لوجستيك چند گانه نيز نشان داد متغيرهاي كنترل و متغير پرخاشگري 19.0 درصد از واريانس مشاركت در ورزش را تبيين نموده اند. مشاركت در ورزش، بر خلاف آنچه نظريه پالايش هيجاني استدلال مي كند، صرفا نمي تواند به مثابه ابزار و شيوه قابل قبول براي تخليه انرژي و كاهش پرخاشگري در زندگي روزمره افراد در جامعه ما به كار رود. مطالعه حاضر اين ادعا را كه ورزشكاران رزمي به دليل سطوح بالاتر پرخاشگري، در فعاليتهاي ورزشي مشاركت مي كنند تاييد نمي كند، بلكه به نظر مي رسد، به احتمال زياد، مشاركت در ورزش در فرهنگ ايراني بيشتر دلالتهاي اخلاقي داشته باشد.

 نسخه قابل چاپ