بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از انجام اين پژوهش عبارت است از بررسي اثر تمرينات قدرتي ايزوتونيك بر پارامترهاي الكترو نوروگرافي (ENG) ورزشكاران. آزمودنيهاي تحقيق را 30 دانشجوي پسر ورزشكار با دامنه سني 22.33±1.26 سال، ميانگين قد 175.80±6.31 سانتي متر، و ميانگين وزن 74.03±5.41 كيلوگرم تشكيل مي دادند كه در مفاصل زانو، مچ پا، عضله دوقلو، و ديگر عضلات و تاندونهاي درگير در حركت پلانتار فلكشن هيچ گونه سابقه آسيب ديدگي نداشتند. آزمودنيها به صورت تصادفي به دو گروه مساوي تجربي (تمرينات قدرتي با وزنه) و گروه كنترل تقسيم شدند. پارامترهاي الكترو نوروگرافي شامل سرعت هدايت عصبي (NCV)، دامنه و زمان تاخير موج M (موج ناشي از تحريك الكتريكي)، و حداكثر انقباض ارادي (MVC) پاي برتر آزمودنيها با دستگاه الكترومايوگراف (EMG) و نيروسنج در پيش آزمون اندازه گيري شد. گروه كنترل به غير از فعاليتهاي عادي روزانه فعاليت منظم بدني ديگري نداشتند و گروه تجربي علاوه بر آن، حركت بلند شدن روي پنجه پا همراه با وزنه تمريني را 3 بار در هفته و به مدت 8 هفته انجام دادند. در پايان دوره تمريني تمامي پارامترهاي مورد نظر مجددا اندازه گيري شد. براي تعيين تفاوت آماري در متغيرهاي تحقيق از آزمون t استودنت در سطح معناداري P £0.05 استفاده شد.
نتايج آماري پژوهش نشان داد گروه تجربي در دامنه موج M، حداكثر انقباض ارادي، سرعت هدايت عصبي افزايش معنادار و از طرفي در زمان تاخير موج M، به دنبال برنامه تمريني كاهش معناداري داشته است. نتايج كلي اين تحقيق نشان داد، زماني كه ورزشكار تحريك تمريني جديدي را از سر مي گيرد، سازگاريهاي عصبي از جمله سرعت هدايت عصبي، افزايش به كارگيري واحدهاي حركتي، ميزان و مدت آتش باري اين واحدها به دنبال انجام برنامه تمريني جديد و همچنين بهبود نيرو و در عضلات ايجاد مي شود.

 نسخه قابل چاپ