بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر عبارت است از برآورد توان بي هوازي با آزمون پرش زيگزاگ جديد با نام آزمون بي هوازي تربيت مدرس (TMAT) نمونه آماري پژوهش 30 دانشجوي دختر تربيت بدني دانشکده شريعتي تهران با ميانگين سن 22.46±1.81 سال، قد 162.18±5.31 سانتي متر، توده بدن 53.53±5.5 کيلوگرم و درصد چربي بدن 25.54±5.60 درصد بودند. توان بي هوازي اوج، ميانگين، حداقل، و شاخص خستگي آزمودنيها با آزمون هاي وينگيت 30 ثانيه آزمون مرجع و پرش زيگزاگ جديد اندازه گيري شد. همچنين، تغييرات لاکتات خون و ضربان قلب آزمودني ها در دو آزمون مقايسه شد. يافته ها نشان داد بين توان بي هوازي اوج، ميانگين و حداقل به دست آمده از دو آزمون همبستگي معناداري وجود دارد (به ترتيب (P<0.01, r=0.55, P<0.01, r=0.69; P<0.01, r=0.73، ولي بين شاخص خستگي در دو آزمون همبستگي معناداري مشاهده نشد (P<0.01, r=0.31). بين تغييرات لاکتات خون از زمان استراحت تا 5 دقيقه پس از آزمون، تفاوت معناداري بين دو آزمون مشاهده نشد (P=0.755). همچنين، بين تغييرات ضربان قلب پيش تا بلافاصله پس از دو آزمون تفاوت معناداري به دست نيامد (P=0.463). در بررسي پايايي آزمون پرش زيگزاگ جديد، نتايج آزمون ICC توان اوج، ميانگين و حداقل به دست آمده از آزمون پرش زيگزاگ جديد در دو مرحله آزمون - آزمون مجدد ضريب پايايي بالايي را نشان داد (به ترتيب (r=0.85, r=0.93, r=0.86، ولي در مورد شاخص خستگي، ضريب پايايي متوسطي به دست آمد (r=0.56). نتيجه اين که به دليل همبستگي بالاي آزمون پرش زيگزاگ جديد با آزمون مرجع وينگيت 30 ثانيه و پايايي بالاي آن مي توان از اين آزمون جديد در ارزيابي شاخص هاي اجراي بي هوازي ورزشکاران استفاده کرد.

 نسخه قابل چاپ