بانک مقالات رشته تربیت بدنی

اين پژوهش به منظور بررسي ميزان همبستگي بين آزمون هاي ميداني RAST و 300 يارد رفت و برگشت با آزمون وينگيت در اندازه گيري توان بي هوازي بازيکنان فوتسال و امکان جايگزيني آن ها انجام شد. آزمودني هاي اين پژوهش 30 نفر از بازيکنان تيم فوتسال دانشگاه تربيت مدرس بودند که حداکثر، حداقل، و ميانگين توان بي هوازي و شاخص خستگي با استفاده از آزمون هاي وينگيت و RAST، و زمان انجام 300 يارد رفت و برگشت در آن ها اندازه گيري شد. ضريب همبستگي پيرسون جهت بررسي ميزان همبستگي بين متغيرها به کار رفت. نتايج نشان داد بين حداکثر، حداقل، و ميانگين توان به دست آمده از آزمون وينگيت و RAST همبستگي معناداري وجود دارد [(P<0.05) r₃=0.45, (P<0.01) r₂=0.64, (P<0.01) r₁=0.59] ؛ ولي بين شاخص خستگي به دست آمده از آزمون ميداني RAST و وينگيت همبستگي معناداري وجود نداشت [r₄=0.04]. بين حداکثر، حداقل، و ميانگين توان و شاخص خستگي به دست آمده از آزمون وينگيت و زمان انجام 300 يارد رفت و برگشت همبستگي معناداري مشاهده نشد [r₄=-0.16, r₃=-0.24, r₂=-0.28, r₁=-0.24]. بين حداکثر، حداقل، و ميانگين توان به دست آمده از آزمون RAST و زمان انجام 300 يارد رفت و برگشت همبستگي منفي و معناداري وجود داشت [(P<0.01) r₃=-0.63, (P<0.01) r₂=-0.53, (P<0.05) r₁=-0.43]، اما بين شاخص خستگي به دست آمده همبستگي معناداري ديده نشد [r₄=0.03]. نتايج اين پژوهش نشان مي دهد آزمون ميداني RAST آزمون معتبري در اندازه گيري توان بي هوازي است و امکان جايگزيني آن با آزمون وينگيت که نيازمند وسايل گران قيمت است وجود دارد. در حالي که آزمون 300 يارد رفت و برگشت از وضعيت مشابهي برخوردار نيست که احتمالا به دليل ماهيت متفاوت آن در مقايسه با آزمون وينگيت است.

 نسخه قابل چاپ