بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين پژوهش عبارت است از بررسي اثر 12 هفته تمرين ورزشي در سه شدت مختلف بر غلظت آديپونکتين پلاسما. براي اين منظور 32 سر موش صحرايي نر 8 هفته اي با نژاد ويستار و ميانگين وزن 185±54 گرم انتخاب و به طور تصادفي در سه گروه تجربي تمرين با شدت بالا (80-85 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، تمرين با شدت متوسط (70-75 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، تمرين با شدت پايين (50-55 درصد حداکثر اکسيژن مصرفي)، و يک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه هاي تجربي به مدت 12 هفته، هر هفته 5 روز و هر روز 60 دقيقه با شدت هاي تعيين شده و شيب صفر درجه روي نوار گردان ويژه جوندگان به تمرين پرداختند. پس از 12 هفته تمرين مقدار آديپونکتين پلاسما، غلظت گلوکز، انسولين، و شاخص مقاومت به انسولين (HOMA) در حالت ناشتا در هر چهار گروه اندازه گيري شد. نتايج حاصل از آزمون تحليل واريانس يک طرفه نشان داد غلظت آديپونکتين پلاسما در گروه تمرين با شدت بالا و متوسط پس از فعاليت ورزشي به طور معناداري افزايش (P<0.05) و مقدار وزن، انسولين، گلوکز، و شاخص مقاومت به انسولين پس از تمرين کاهش يافت، اگرچه اين کاهش به لحاظ آماري معنادار نبود. همچنين، با استفاده از آزمون آماري همبستگي پيرسون مشخص شد بين آديپونکتين پلاسما و انسولين و شاخص مقاومت انسوليني ارتباط منفي و معناداري وجود دارد (P<0.05). نتايج اين مطالعه نشان داد غلظت آديپونکتين پلاسما پس از 12 هفته تمرين ورزشي با شدت بالا و متوسط در موش هاي صحرايي نر سالم با وجود عدم کاهش معنادار وزن افزايش يافته است. بنابراين، به نظر مي رسد شدت تمرين يکي از پارامترهاي مهم در افزايش مقدار آديپونکتين در پاسخ به تمرين ورزشي باشد.

 نسخه قابل چاپ