بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين پژوهش عبارت است از مقايسه تاثير 12 هفته تمرين تناوبي هوازي با تواتر 3 و 5 جلسه در هفته بر حساس ترين شاخص التهابي پيشگويي کننده بيماري قلبي – عروقي (پروتئين واکنش دهنده C با حساسيت بالا) در موش هاي صحرايي. براي اين منظور 56 سر موش صحرايي ماده نژاد ويستار (با وزن 325.6±4.93 گرم، سن 21 ماه که دست کم سه ماه از اتمام دوران بارداري آنها گذشته بود) انتخاب و به طور تصادفي به سه گروه اصلي شامل گروه کنترل، گروه هاي تمريني تناوبي 3 و 5 جلسه اي، و زير گروه هاي پيش آزمون، ميان آزمون، و پس آزمون تقسيم شدند. برنامه تمريني تناوبي به مدت 12 هفته و هفته اي 3 يا 5 جلسه تمرين با بار پيشرونده و با سرعت 12 تا 23 متر در دقيقه و مدت 10 تا 80 دقيقه اجرا شد. خون گيري در سطوح پايه و به دنبال 12 تا 14 ساعت ناشتايي در سه مرحله پيش آزمون، ميان آزمون، و پس آزمون با شرايط مشابه انجام و مقادير HS-CRP به روش ايمنوتوربيديمتريک و شاخص هاي کنترلي LDL-C و HDL-C نيز با روش آنزيماتيک اندازه گيري شد. داده ها با استفاده از آزمون هاي تحليل واريانس و اندازه گيري هاي مکرر و آزمون هاي تعقيبي شفه و LSD تحليل شد. نتايج نشان داد مقادير درون گروه هاي HS-CRP گروه کنترل پس از 6 و 12 هفته افزايش معناداري داشت، در حالي که در هر دو گروه تمريني در 6 هفته نخست تمرين، کاهش غيرمعناداري مشاهده شد که اين کاهش در پايان هفته دوازدهم فقط در گروه تناوبي 5 جلسه اي به لحاظ آماري معنادار بوده است. از سوي ديگر، بررسي تفاوت HS-CRP سه گروه نشان داد اين تفاوت فقط بين دو گروه تناوبي 3 و 5 جلسه اي با گروه کنترل به دنبال 12 هفته تمرين معنادار است. تغييرات مشابهي نيز درمقادير LDL-C و HDL-C بين سه گروه مشاهده شد. با توجه به يافته هاي اين تحقيق مي توان گفت فعاليت بدني نقش قابل توجهي در کاهش التهاب و در نتيجه پيشگيري از بيماري قلبي – عروقي دارد و در اين خصوص تعداد جلسات تمريني و تداوم تمرينات و اجراي آن به صورت منظم جزء مهمي از برنامه تمريني محسوب مي شود.

 نسخه قابل چاپ