بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي تاثير تمرينات حرکت درماني بر کيفيت زندگي بيماران مبتلا به پارکينسون. 24 بيمار مرد مبتلا به پارکينسون به طور داوطلبانه در تحقيق شرکت کردند و به شکل تصادفي، به دو گروه 12 نفري آزمايش و گواه (ميانگين سني و انحراف استاندارد به ترتيب 6?.00±8.8 و 63.08±5.5) تقسيم شدند. به منظور ارزيابي کيفيت زندگي آزمودني ها، از پرسش نامه PDQL استفاده شد. طي 10 هفته تمرينات کششي و مقاومتي، گروه گواه تحت درمان هاي دارويي معمول بودند؛ اما گروه آزمايش علاوه بر درمان هاي دارويي، هر هفته در چهار جلسه يک ساعته تمرينات حرکت درماني شرکت کردند. يافته هاي چهار خرده مقياس و شاخص کلي کيفيت زندگي بين دو گروه در پيش آزمون اختلاف معناداري را نشان نداد. پس از مداخله، شاخص کلي کيفيت زندگي و خرده مقياس هاي علايم پارکينسوني، علايم سيستميک، و عملکرد اجتماعي فقط در گروه آزمايش معنادار داشتند. در خرده مقياس عملکرد هيجاني فقط در گروه گواه کاهش معنادار مشاهده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان داد تمرينات حرکت درماني بر کيفيت زندگي بيماران ميبتلا به پارکينسون تاثير مثبت دارد.

 نسخه قابل چاپ