بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مطالعه ارتباط بين تغييرات اينترلوکين (IL-6) 6 و کراتين کيناز (CK) سرم دختران فعال پس از دو نوع فعاليت زير بيشينه درون گرا و برون گرا. 30 دختر سالم فعال (23.07±1.76 سال، قد 163.50±4.83 سانتي متر، وزن 58.93±6.02 کيلوگرم، و VO₂max برابر با 34.65±3.03 ميلي ليتر بر کيلوگرم در دقيقه) از طريق نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه برون گرا (15 نفر) و درون گرا (15 نفر) تقسيم شدند و در فعاليت يک وهله اي دويدن روي نوار گردان با شدت 70 تا 75 درصد ضربان قلب بيشينه و به مدت 30 دقيقه شرکت کردند، به طوري که شيب نوارگردان در گروه برون گرا 5- درصد و در گروه درون گرا صفر بود. نمونه هاي خوني جهت اندازه گيري IL-6 و CK سرم پيش، بلافاصله، و دو ساعت پس از فعاليت از آزمودني ها گرفته شد. براي اندازه گيري IL-6 از روش الايزا و براي اندازه گيري CK از روش IFCC/DGKC استفاده شد. از آزمون تحليل واريانس با اندازه هاي تکراري و آزمون تعقيبي LSD براي مقايسه درون گروهي و آزمون t  مستقل براي مقايسه بين گروهي و آزمون همبستگي پيرسون براي تعيين ميزان همبستگي استفاده شد.
يافته ها نشان داد در گروه برون گرا ميزان IL-6 سرم خون بلافاصله پس از فعاليت افزايش معناداري داشت، که اين افزايش پس از دو ساعت قطع فعاليت نيز همچنان ادامه پيدا کرد (p<0.05). در هر دو گروه ميزان CK پس از فعاليت افزايش معناداري يافت، که پس از دو ساعت قطع تمرين CK به طور معناداري در هر دو گروه بالاتر از پيش از تمرين بود (p<0.05). رابطه معنادار بين ميزان IL-6 و CK در دو گروه مشاهده نشد (p>0.05).
نتيجه اينکه در فعاليت هاي زير بيشينه برون گرا مقدار IL-6 افزايش مي يابد و به نظر مي رسد با وجود افزايش CK افزايش IL-6 مرتبط با آسيب عضلاني نيست.

 نسخه قابل چاپ