پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی
پنج شنبه 31 فروردین 1391 4:49 PM
| 4 : المپيک تابستان 1388; 17(2 (پياپي 46)):43-51. |
| بررسي رابطه بين حداکثر فعاليت الکتروميوگرافي و خستگي عضلات ارکتور اسپاين با ميزان انحناهاي سينه اي و کمري |
| مينو نژاد هومن*,رجبي رضا,رحيمي عباس,صمدي هادي |
| * دانشگاه تهران |
|
هدف از اين پژوهش عبارت است از بررسي رابطه ميان ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي (شاخصي از قدرت) و خستگي (شاخصي از استقامت) عضلات ارکتور اسپاين با ميزان انحناهاي سينه اي و کمري در افراد غير ورزشکار. در تحقيق حاضر 22 مرد غير ورزشکار با ميانگين قد 175.78±4.09 سانتي متر، ميانگين وزن 72.04±4.6 کيلوگرم، و ميانگين سن 25.4±3.7 سال به صورت تصادفي انتخاب شدند. ابتدا ميزان انحناي سينه اي و کمري اين افراد با استفاده از دستگاه اسپاينال ماوس اندازه گيري شد. سپس، حداکثر ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين با دستگاه الکتروميوگرافي سطحي در حين انجام آزمون انقباض حداکثري اکستانسورهاي تنه سنجيده شد. در نهايت، آزمون نگه داشتن افقي تنه انجام شد و شاخص خستگي عضلات ارکتور اسپاين با محاسبه شيب فرکانس ميانه از روي سيگنال هاي خام الکتروميوگرافي به دست آمد. نتايج نشان دادند بين ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين (قدرت) با ميزان انحناي سينه اي رابطه معناداري وجود ندارد، اما بين شاخص خستگي اين عضلات با ميزان انحناي سينه اي رابطه معنادار مثبتي مشاهده شد (p=0.022، r=0.535). علاوه بر اين، مشخص شد که رابطه معنادار و مثبتي ميان ماکزيمم ميزان فعاليت الکتروميوگرافي عضلات ارکتور اسپاين (قدرت) با ميزان انحناي کمري وجود دارد p=0.043، r=0.527))، ولي ميان شاخص خستگي اين عضلات باميزان انحناي کمري رابطه معناداري مشاهده نشد. با توجه به اين نتايج پيشنهاد مي شود هنگام مواجهه با ناهنجاري کايفوز به استقامت عضلات اکستانسور پشت و در هنگام تجويز تمرينات درماني براي اصلاح قوس کمري به قدرت و ضعف عضلات اکستانسور پشت توجه بيشتري شود. |
| كليد واژه: الکتروميوگرافي، خستگي، انحناي سينه اي، انحناي کمري، عضلات ارکتور اسپاين |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
