بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از مطالعه حاضر عبارت است از مقايسه مقادير و سطح بيشينه اکسيداسيون چربي (MFO) و شدتي از کار که در آن بيشينه اکسيداسيون چربي روي مي دهد (Fat_max)، در دو نوع فعاليت ورزشي دويدن روي نوارگردان و رکاب زدن روي چرخ کارسنج. در اين پژوهش، 10 دانشجوي دختر غير ورزشکار (با ميانگين سني 23.1±1.90 سال، قد 163.3±10 سانتي متر، وزن 57.3±4.4 کيلوگرم، درصد چربي بدن 28.2±3.1) به عنوان آزمودني شرکت کردند. آزمودني ها، پس از آشنايي با روش کار، آزمون هاي فعاليت فزاينده را روي چرخ کارسنج و نوارگردان انجام دادند. تبادل گازهاي تنفسي و ضربان قلب هنگام فعاليت ثبت شد و مقادير اکسيداسيون چربي با استفاده از معادلات عنصرسنجي محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مکرر و آزمون تعقيبي بونفروني، همچنين آزمون t استفاده شد.
نتايج پژوهش نشان داد که مقادير اکسيداسيون چربي (0.13±0.03g/min در مقابل 0.06±0.02g/min)، بيشينه اکسيداسيون چربي (0.21±0.06 g/min در مقابل 0.15±0.05g/min) و حداکثر اکسيژن مصرفي (28.4±4.5 ml/kg/min در مقابل 23.2±4.4 ml/kg/min) به ترتيب در دويدن روي نوار گردان در مقايسه با رکاب زدن روي چرخ کارسنج، به طور معناداري بيشتر بود (P£0.05). در حالي که ميزان Fat_max بين دو نوع فعاليت ورزشي (VO_2max %42.83 در نوار گردان در مقابل VO_2max %47.87 در چرخ کارسنج) تفاوت معناداري نداشت. از يافته هاي اين پژوهش چنين نتيجه گيري مي شود که مقادير اکسيداسيون چربي در شدت هاي نسبي مشابه با نوع فعاليت ورزشي به طور بارزي متفاوت است. همچنين، بيشينه اکسيداسيون چربي در فعاليت هايي که توده عضلاني بيشتري درگير مي شوند، بيشتر است.

 نسخه قابل چاپ