بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين تحقيق عبارت است از بررسي شيوع و علل آسيب هاي اندام تحتاني زنان ورزشکار فوتسال ليگ برتر 85-86. 64 بازيکن از 5 تيم شرکت کننده در ليگ برتر فوتسال زنان کشور در اين تحقيق شرکت کردند. اطلاعات مربوط به آسيب با استفاده از پرسش نامه و به کمک پزشکان تيم جمع آوري شد. از آزمون خي دو براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. به طور کلي، 88 درصد آسيب ها در اندام تحتاني رخ داد، که بيشتر آن ها در زانو (54.5 درصد) و مچ پا (20.5 درصد) بود (P<0.05، c²=36.4). متداول ترين نوع آسيب اسپرين (63.6 درصد)، استرين (13.6 درصد)، و ضرب ديدگي (11.4 درصد) (P<0.05، c2=35.09) و شايع ترين آسيب زانو، آسيب ليگامنت متقاطع قدامي (58.3 درصد) بود. تفاوتي بين ميزان آسيب هاي برخوردي و غيربرخوردي مشاهده نشد (P>0.05، c2=2.27). تغيير مسير و فرود نامناسب از علل اصلي بروز آسيب ها بود (P>0.05، c2=6.7). ميزان آسيب هاي شديد از متوسط و خفيف بيشتر بود (P<0.05، c2=14.3). از نتايج اين تحقيق مي توان نتيجه گيري کرد که در زنان فوتساليست حرفه اي ايران بيشترين آسيب هاي اندام تحتاني در زانو و مچ پا، و بيشتر از نوع اسپرين و استرين رخ مي دهد. آسيب ليگامنت متقاطع قدامي نيز جزء شايع ترين آسيب هاست. بيشتر آسيب ها بر اثر تغيير مسير و فرود نامناسب رخ مي دهند.

 نسخه قابل چاپ