پاسخ به:بانک مقالات رشته تربیت بدنی
پنج شنبه 31 فروردین 1391 4:43 PM
10 : المپيک زمستان 1388; 17(4 (پياپي 48)):103-112. |
تاثير يک دوره فعاليت استقامتي بر سطوح ابستاتين پلاسما و معده موش هاي صحرايي نژاد ويستار |
جعفري اكرم*,قنبري نياكي عباس,مرادي چالشتري محمدرضا,فتحي رزيتا |
* دانشگاه آزاد اسلامي، واحد شهرکرد |
ابستاتين پپتيدي موثر بر تعادل انرژي است که در سال 2005 شناسايي شد و تحقيقات زيادي روي آن انجام نشده است. هدف تحقيق حاضر بررسي سطوح ابستاتين پلاسما و معده در پاسخ به يک دوره تمرين استقامتي در موش هاي صحرايي نژاد ويستار است. 14 موش (12-14 هفته اي، 235-250 گرمي) به طور تصادفي به دو گروه مساوي تقسيم شدند. گروه تجربي با سرعت 25 متر در دقيقه، به مدت 60 دقيقه، 5 روز در هفته و براي 6 هفته روي نوارگردان دويدند. سپس معده، کبد، و پلاسماي آن ها جدا شد و سطوح ابستاتين، ATP، و گليکوژن به روش آنزيم لينک ايمنواسي اندازه گيري شد. از آزمون هاي t مستقل و t وابسته براي بررسي تفاوت ميانگين هاي متغيرهاي وابسته در گروه هاي تجربي و کنترل و در هر گروه استفاده شد. نتايج نشان داد سطوح ابستاتين معده به طور معناداري در گروه تجربي کمتر از گروه کنترل است. گليکوژن کبد به طور معناداري در گروه تجربي بيشتر بود (P<0.05). سطوح ابستاتين پلاسما و ATP معده بين گروه ها تفاوتي نداشت. يافته ها نشان داد تمرين استقامتي باعث کاهش ابستاتين معده مي شود که اين امر با افزايش گليکوژن کبد در موش هاي گروه تجربي همراه بود. ورزش ممکن است از طريق بهبود سطح انرژي در تعديل ابستاتين معده نقش داشته باشد. |
كليد واژه: ابستاتين، تمرين استقامتي، موش هاي صحرايي نژاد ويستار |
نسخه قابل چاپ |