بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف اين تحقيق عبارت است از بررسي روايي برآورد VO₂max دانش آموزان سالم از طريق آزمودن هشت ضلعي هوازي (AOT). 80 پسر و 102 دختر به صورت لايه اي هدفدار بر اساس ملاک سن انتخاب شدند و در دو آزمون AOT و آزمون معيار به فاصله يک هفته شرکت کردند. آزمودني ها در قالب هشت گروه سني 10، 11، 12، 13، 14، 15، 16، و 17سال و در هر گروه حداقل 10 پسر و 10 دختر انتخاب شدند. اطلاعات آزمون معيار از طريق دستگاه تحليل گازي به طور مستقيم از دويدن روي تردميل به دست آمد. تحليل هاي آماري از رگرسيون چند عاملي انجام شد. ميانگين (انحراف معيار±)وزن، قد، ضربان بيشينه، VO₂max، و BMI پسران به ترتيب 17±55 کيلوگرم، 15±163 سانتي متر، 8±201 ضربان در دقيقه، 6±38 ميلي ليتر بر کيلوگرم بر دقيقه، و 3.84±20.19 کيلوگرم بر متر مربع به دست آمد. اين اندازه ها در دختران به ترتيب برابر 10±46 کيلوگرم، 9±156  سانتي متر، 9±199 ضربان در دقيقه، 4±34 ميلي ليتر بر کيلو گرم بر دقيقه، و 2.95±18.60 کيلوگرم بر متر مربع به دست آمد. نتايج نشان داد در دختران همبستگي سن با VO₂max نسبي معنادار نيست، ولي در پسران اين رابطه معنادار نبود (P?0.01). با افزايش BMI در هر دو گروه، در VO₂max و ضربان قلب بيشينه تمرين کاهش نسبي مشاهده شد. فرمول هاي تخمين VO₂max از طريق آزمون ميداني AOT و پروتکل آزمايشگاهي روي تردميل در دختران و پسران توليد شد. در مقايسه با تحقيقات مشابه، فرمول هاي به دست آمده توجيه علمي داشت و برآرودها از دقت کافي برخوردار است. با توجه به بالا بودن ضريب تعيين فرمول ها (حداقل %45 و حداکثر %65) و خطاي استاندارد برآورد آن ها (حداقل 2.97 و حداکثر 3.78 ميلي ليتر در دقيقه) مي توان به مقادير VO₂max برآورد شده از طريق فرمول هاي مختلف برآمده از تحقيق اطمينان نسبي کرد. البته بايد در نظر داشت که به طور کلي، ضرايب تعيين فرمول هاي برآورد VO₂max نوجوانان از بزرگسالان کمتر است.

 نسخه قابل چاپ