بانک مقالات رشته تربیت بدنی

پژوهش حاضر، با هدف تعيين تاثير بينايي، حس عمقي، و تعداد جلسات تمرين بر اكتساب و انتقال سرويس ساده واليبال و بررسي نظريه اختصاصي بودن تمرين اجرا شد. بدين منظور 60 دانشجوي دختر راست دست که هيچ گونه آشنايي قبلي با مهارت نداشتند با ميانگين سني 21±1.5 سال به طور داوطلب انتخاب و با توجه به شرايط تمرين (با بينايي طبيعي و با چشم بند) و تعداد جلسات تمرين (2 جلسه و 5 جلسه)به طور تصادفي به چهار گروه 15 نفري تقسيم شدند. آزمودني ها پس از شركت در پيش آزمون، در هر جلسه 20 سرويس ساده واليبال را با دريافت بازخورد آگاهي از نتيجه تمرين كردند. سپس، در آزمون اکتساب حاضر شدند. گروه هاي آزمايشي در آزمون انتقال 10 کوشش را بدون KR و با چشم بند تمرين کردند. داده ها با استفاده از روش هاي آماري تحليل واريانس عاملي مرکب با تکرار روي عامل جلسات تمرين در فرايند اکتساب و تحليل واريانس عاملي در آزمون هاي اکتساب و انتقال و آزمون تعقيبي بونفروني تجزيه و تحليل شد. نتايج نشان داد تمام شيوه هاي تمريني مورد استفاده در اين تحقيق بر فرايند اکتساب، آزمون هاي اکتساب و انتقال تاثير معنادار داشتند. گروه هاي 2 و 5 جلسه تمرين با بينايي در فرايند اکتساب پيشرفت بيشتري نسبت به ساير گروه ها داشتند و گروه 5 جلسه تمرين با بينايي طبيعي در آزمون اکتساب بهترين عملکرد را داشت (P<0.05). در آزمون انتقال، گروهي که 5 جلسه با چشم بند تمرين کرده بود، عملکرد بهتري نسبت به ساير گروه ها داشت (P<0.05). به طور كلي، نتايج پژوهش حاضر نشان داد يادگيري براي منابع اطلاعات آور حسي موجود در طول تمرين اختصاصي است و با افزايش زمان تمرين، يادگيري مهارت حرکتي به اين منابع اطلاعاتي بيشتر وابسته مي شود. بنابراين، نظريه اختصاصي بودن تمرين در سرويس ساده واليبال کاربرد دارد.

 نسخه قابل چاپ