بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين مطالعه عبارت است از مقايسه زمان رسيدن به پايداري در ناهنجاري پاي چرخيده به داخل و خارج با تاكيد بر ساختار پا و اطلاعات حسي. 27 دانشجوي پسر رشته تربيت بدني (سن 23.29±1.65 سال، وزن 70.17±7.77 کيلوگرم) كه با استفاده از تست شاخص افتادگي استخوان ناوي در سه گروه پاي چرخيده به داخل، خارج، و معمولي قرار گرفتند در اين مطالعه شركت كردند. زمان رسيدن به پايداري آزمودني ها با استفاده از صفحه نيرو در حركت پرش - فرود در دو راستاي قدامي - خلفي و جانبي محاسبه شد. نتايج آماري نشان داد نوع (شكل) پا بر زمان رسيدن به پايداري در راستاي جانبي تاثير مي گذارد. در زمان رسيدن به پايداري بين گروه پاي چرخيده به داخل و گروه پاي چرخيده به خارج اختلاف معناداري مشاهده شد (P<0.05). از طرف ديگر، ميانگين زمان رسيدن به پايداري گروه پاي چرخيده به خارج بيشتر از دو گروه ديگر بود (P<0.05). چنين به نظر مي رسد كه افزايش زمان رسيدن به پايداري در گروه پاي چرخيده به خارج به علت ساختار (شكل) پا، همچنين اختلال در اطلاعات حسي اين نوع پاست. بنابراين، پيشنهاد مي شود به منظور جلوگيري از آسيب ناشي از پرش- فرود در افراد با پاي چرخيده به خارج علاوه بر اصلاح ساختار اين نوع پا بر تمرين گيرنده هاي عمقي و مفصلي نيز تاكيد شود.

 نسخه قابل چاپ