بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر عبارت است از مقايسه سطح و محتواي مواد معدني استخوان بين زنان فوتساليست و غير ورزشکار. نمونه هاي اين پژوهش 15 زن فوتساليست (سن 24.3±2.8 سال، قد 161.1±4.4 سانتي متر، و وزن 54.3±7 کيلوگرم) و 15 زن سالم غير ورزشکار (سن 23.8±2 سال، قد 160.9±7 سانتي متر، و وزن 51.5±9.6 کيلوگرم) بودند. همه نمونه ها سالم بودند و هيچ گونه سابقه بيماري و پوکي استخوان يا شکستگي نداشتند. همچنين، هيچ دارويي نيز استفاده نمي كردند. سطح و محتواي مواد معدني استخوان با دستگاه سنجش تراکم مواد معدني استخوان (DEXA) در مهره هاي دوم تا چهارم كمري، همچنين گردن و تروكانتر استخوان ران هر دو پا اندازه گيري شد. آزمون t مستقل در تحليل داده ها به کار رفت. نتايج نشان داد ميزان محتواي مواد معدني استخوان مهره هاي کمري، و پاي برتر و غير برتر زنان فوتساليست (53607.0±2477.8، 35130.6±2393.3 و 36791.2±2177.8 ميلي گرم) به طور معناداري (P<0.05) بيشتر از زنان غيرورزشکار (45877.3±1979.2، 27082.8±2178.8 و 26739.2±1848.4 ميلي گرم) بود. اما، بين سطح استخواني در مهره هاي کمر، و پاي برتر و غير برتر زنان فوتساليست (42.4±2.5، 31.2±1.8 و 31.2±1.9 سانتي مترمربع) و افراد غيرورزشکار (41.5±2.5، 30.9±1.9 و 30.4±1.9 سانتي مترمربع) تفاوت معناداري مشاهده نشد (P>0.05). نتايج اين پژوهش نشان داد فوتسال در افزايش محتواي مواد معدني استخوان موثر بود، اما تاثير چنداني بر سطح استخوان نداشت. در نتيجه، بيشتر بودن محتواي مواد معدني استخوان در زنان فوتساليست، ناشي از افزايش تراکم مواد معدني استخوان در قسمت هاي اندازه گيري شده بود.

 نسخه قابل چاپ