بانک مقالات رشته تربیت بدنی

هدف از اين تحقيق عبارت است از تعيين تاثير چهار هفته تمرين هوازي همراه با محدود کردن حرکت قفسه سينه بر توان هوازي و عملكردهاي قلبي - تنفسي افراد سالم. بدين منظور 18 دانشجوي مرد غير ورزشكار به طور داوطلبانه انتخاب و به دو گروه 9 نفري (گروه تجربي 1 و 2) تقسيم شدند. هر دو گروه به مدت چهار هفته، سه جلسه در هفته با شدت 70 تا 85 درصد HRmax تمرين دوي هوازي داشتند. گروه تجربي يک تمرين هوازي همراه با بستن باند الاستيكي به دور قفسه سينه و گروه تجربي دو تمرين بدون استفاده از باند انجام دادند. به منظور اندازه گيري توان هوازي و عملکرد ريوي از دستگاه تحليلگر گازهاي تنفسي و به منظور اندازه گيري زمان رسيدن به واماندگي (TTE) از آزمون با بار ثابت روي نوارگردان استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمونt  (مستقل و همبسته) در سطح معناداري 0.05 استفاده شد. يافته هاي آزمون t همبسته نشان داد پس از تمرين، VO₂max،VEmax  و MVV در هر دو گروه تجربي، و TTE در گروه تجربي 1 افزايش معناداري يافت (P<0.05). همچنين، نتايج آزمون t مستقل نشان داد گروه تجربي 1 در مقايسه با گروه تجربي 2 افزايش بيشتري در (P=0.001) VO₂max، (P=0.008) VEmax و (P=0.04) MVV داشت. اما تمرين روي FVC و FVC₁/FEV اين آزمودني ها تاثير معناداري نداشت (P>0.05). به طور كلي، نتايج اين تحقيق آشكار ساخت علاوه بر افزايش توان هوازي و عملكرد قلبي - تنفسي هر دو گروه پس از تمرين، استفاده از باند الاستيكـي هنگام تمرين هوازي در مقـايسه بـا تمرين هوازي به تنهـايي بر متغيرهاي ذكرشده تاثير بيشتري داشت.