بانک مقالات رشته تربیت بدنی

مطالعات زيادي تاثير انواع تمرين بر PAI-1 و t-PA به عنوان شاخص هاي هموستازي خون را بررسي کردند، اما تاثير بي تمريني و تمرين مجدد بر اين شاخص ها و به ويژه بر مجموعه t-PA/PAI-1 کاملا مشخص نيست. هدف اين پژوهش مطالعه تاثير 4 هفته بي تمريني و تمرين مجدد به دنبال 8 هفته تمرين تداومي برt-PA ،PAI-1 و مجموعهPAI-1/ t-PA  در موش هاي  صحرايي نر (وزن 203±15.5 گرم و سن 3ماه) بوده است. به همين منظور 64 سر موش صحرايي با شرايط وزني و سني مشابه انتخاب و به طور تصادفي به 2 گروه تجربي و کنترل و زير گروه هاي مربوطه تقسيم شدند. پروتکل تمريني ابتدا به مدت 8 هفته و هفته اي 5 جلسه و هر جلسه با سرعت و مدت پيشرونده اجرا شد. سپس پروتکل بي تمريني براي مدت 4 هفته و پس از آن پروتکل 4 هفته اي تمرين مجدد اجرا شد. PAI-1،t-PA  و کمپلکس  t-PA/PAI-1به روش ELISA اندازه گيري شدند. نتايج پژوهش حاکي از افزايش معني دارt-PA  و مجموعه t-PA/PAI-1 و کاهش غير معني دار PAI-1 پس از 8 هفته تمرين در گروه تجربي در مقايسه با گروه کنترل با سن مشابه بود. به علاوه، افزايش PAI-1 و کاهش t-PA و مجموعه t-PA/PAI-1 در گروه تجربي در هر دو مرحله بي تمريني و تمرين مجدد نسبت به 8 هفته تمرين مشاهده شد که اين تغييرات درون گروهي فقط در مرحله تمرين مجدد نسبت به 8 هفته تمرين معني دار بود. به علاوه، تغييرات مقادير مجموعه t-PA/PAI-1 گروه تجربي در مقايسه با گروه کنترل در هر دو مرحله بي تمريني و تمرين مجدد نسبت به 8 هفته تمرين معني دار بود، در حالي که تغييرات بين گروهي t-PA و يا PAI-1 فقط به دنبال 4 هفته بي تمريني معني دار بود. با توجه به اين نتايج مي توان گفت، بي تمريني 4 هفته اي مي تواند بر اثرات مطلوب ناشي از تمرين بر دستگاه هموستاز خون تاثير منفي بگذارد. به علاوه، تمرين مجدد 4 هفته اي تاثير اندکي بر هموستاز خون  داشته است و از اين رو لزوم تداوم تمرينات براي حفظ اثرات تمريني را بيش از پيش بازگو مي کند.

 نسخه قابل چاپ