بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

جهاني شدن، فراتر از يك اصطلاح، فرايندي است كه در آن توسعه دانش و فناوري هاي توليدي و اطلاعاتي بسياري از مفاهيم و پديده هاي زندگي را متحول نموده و با برداشتي متفاوت رو به رو ساخته است. روابط همواره دستخوش تغيير قدرت دوباره دگرگون شده و به گونه اي متفاوت شكل گرفته اند، سطوح و ابعاد توسعه هم دچار تداخل و تلفيق بسيار شده است. در جهاني شدن مفاهيم و الگوهاي توسعه متفاوت، يا حتي متعارض با مفاهيم و الگوهاي ارايه شده در قالب نوگرايي مي باشد و در نتيجه در بسياري از موارد الگوهاي مطرح توسعه سياسي قابل اتكا و استناد نخواهند بود و نگرش تقليل گرايانه عصر نوگرايي نسبت به توسعه و بسياري ديگر از مسايل اجتماعي و سياسي ديگر قادر نخواهد بود واقعيات موجود را به شكل دقيق مورد تجزيه و تحليل قرار دهد. براين اساس الگويي از توسعه ايجاد مي شود که هم محيطي و هم سياسي اجتماعي است و در دو سطح داخلي و خارجي برنامه دارد، يک موقعيت جديد است و مسايلي چون تنوع و مرکزيت ارزش هاي انساني، توسعه توانمندي هاي بشري، نقش کليدي توسعه و کاربرد دانش، تعامل جنبه هاي خارجي و داخلي، نگرش همه جانبه به توسعه در ابعاد فردي، جمعي، کمي و کيفي (رهيافت توسعه پايدار)، پرهيز از تقليل گرايي، مخالفت با تعميم الگوي خاص به همه جوامع، کنار رفته تکتازي دولت در اجراي برنامه هاي توسعه و افزايش ملاحضات اقتصادي و تجاري را در بر مي گيرد. روش شناسي فرانوگرايي در اين فرايند، تاثيري شگرف از خود نشان مي دهد.