بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

رابطه حكومت مركزي در مسكو با جمهوري هاي پيراموني در اتحاد شوروي از مسايل مورد توجه و بحث برانگيز بوده است. پيچيدگي اين رابطه و نيز پيامدهاي خاص آن با وجود اين كه در دوران اتحاد شوروي تا حدودي مشخص شده بود اما در دوران پس از فروپاشي بود كه با ظهور مشكلات و بحران هاي مختلف در سطوح متفاوت محلي، ملي و منطقه اي دامنه و اهميت آن به ويژه در منطقه آسياي مركزي و قفقاز آشكار شد. استدلال اصلي اين مقاله اين است كه با تكيه بر يك چارچوب تحليلي مبتني بر سه مفهوم اصلي تماميت گرايي، نوسازي و استعمارگري مي توان هم وضعيت دوران شوروي و روابط مركز و پيرامون آن دوران و اقدامات انجام شده را تحليل كرد و هم از اين چارچوب براي درك وضعيت كنوني مناطقي چون آسياي مركزي كه «خارج نزديك» روسيه قلمداد مي شوند، استفاده كرد. در بررسي اين سه مفهوم ريشه هاي فکري و ايدئولوژيک آنها و نيز پيامدهاي عملي آنها بررسي مي شود.

 نسخه قابل چاپ