بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

تحولات سياسي اجتماعي ايران در دهه 40 شمسي در تاريخ معاصر کشورمان نقطه عطف به حساب مي آيد. براي تسريع روند نوسازي، محمدرضاشاه با تکيه بر ارتش و ساواک تمام مخالفان اين روند را سرکوب کرد. با کنار رفتن اين مخالفان که عمدتا معتقد به عمل سياسي در چارچوب قانون اساسي مشروطه بودند، مخالفان جديد به صحنه آمدند که متناسب با فضاي سرکوب و خفقان، استراتژي مقاومت مسلحانه انقلابي را برگزيدند و به مقاومت عليه دولت پرداختند. نقش نهضت آزادي به عنوان يک تشکل فکري- سياسي در اين تغيير و تحولات که در نهايت به انقلاب اسلامي 1357 منتهي شد، مشهود است. اين تشکل با قرار گرفتن به عنوان نيرويي واسط بين نيروهاي ملي و مذهبي و همچنين فراهم کردن بستري مناسب براي تکوين سازمان مجاهدين خلق، نقشي موثر در ايجاد، گسترش و به ثمر نشستن موج انقلابي دهه هاي 40 و 50 ش داشته است.

 نسخه قابل چاپ