بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

تاريخ و فرهنگ جامعه ايران با دين آميخته است. جامعه ايران يک جامعه ديني است که در آن فقها و مراجع تقليد بعنوان پيشوا و الگوي مذهبي در سياست نقش بارز داشته اند. بخش عمده اي از تحولات تاريخ ايران اختصاص به تعاملات ميان علماي ديني و حکام سياسي دارد. شايد عمده ترين چالش و قابل توجه ترين برخورد ميان فقها و حکومت در زمان پهلوي دوم رخ داده است که منجر به سقوط آن حکومت شد. شيوه عملکرد رژيم پهلوي و واکنش علماي ديني در رخداد چنين سرانجامي محل تامل است. اين مقاله قصد دارد با بررسي روند تعاملات ميان محمدرضا شاه پهلوي و برجسته ترين علماي ديني وقت، نگرش و کنش و واکنش هاي فقها را در مقاطع مختلف مورد تحليل قرار داده و در نهايت به دسته بندي مواضع اتخاذ شده بپردازد.

 نسخه قابل چاپ