بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

نگاهي گذرا به تاريخ قرن بيستم نشان گر آن است که نظام سرمايه داري همواره با بحران هاي سياسي، نظامي و اقتصادي همچون جنگ هاي جهاني اول و دوم، بحران هاي 1929 و 1973، بحران اقتصادي جنوب شرقي آسيا در دهه 90 و بحران جاري مواجه بوده است. هر چند نظريه هاي اقتصاد سياسي بين الملل در خصوص اصل وجود بحران اشتراکاتي دارند، اما در باب ماهيت، علل، عمق و راهبردهاي خروج از آن با هم اختلاف نظرهايي دارند. در اين ميان، نظريه ثبات هژمونيک با نگاهي متفاوت و با ديدي علمي و تاريخي در پي شناخت بحران و علل بروز آن است. از چشم انداز اين نظريه، مهم ترين عامل رونق و شکوفايي اقتصاد سياسي بين الملل به وجود يک هژمون برمي گردد، همان طوري که بحران در اقتصاد سياسي جهاني ناشي از افول آن است. بدين معنا، همان طور که رونق و شکوفايي اقتصاد جهاني در دهه 50 و 60 م. ناشي از هژموني آمريکا و سازوکارهاي ساخته شده آن مثل گات (بعدها WTO)، صندوق بين الملل پول، بانک جهاني در کنار تضمين امنيت غرب از طريق ناتو و امنيت انرژي بود؛ بروز بحران در اقتصاد جهاني طي دهه 70 و پس از آن ناشي از افول هژموني آمريکا است.

 نسخه قابل چاپ