بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

تفکر استعاري بدين معني است که مجموعه اي از روابط ساختاري که معمولا در يک حوزه شناخته شده و کاربرد دارد؛ در حوزه اي ديگر نيز اعتبار شود و به کار رود. استفاده از استعاره يکي از روش هاي آفرينش و خلاقيت در انديشه سياسي است و انديشمندان مسلمان نيز از کاربست هاي استعاره در فقه و فلسفه سياسي به طور مصرح يا ضمني، استفاده کرده اند. استعاره هاي «عبد و مولي»، «وقف»، «قضا و محکمه» و نيز استعاره شبان، راه، بدن، اجاره يا ارباب رجوع، از جمله استعاره هايي هستند که در تبيين نظام سياسي در اسلام معاصر اهميت بسيار داشته و برخي نيز از يک صد سال تاکنون وارد قانون اساسي ايران شده اند. در اين نوشته کوشش خواهيم کرد تنها دو نمونه از مهم ترين اين استعاره ها را در فقه سياسي معاصر شيعه برجسته کرده و اشکال هندسي دولت و نهادهاي سياسي متناسب اين استعاره ها را متمايز کنيم؛ استعاره عبد و مولي و استعاره وقف.

 نسخه قابل چاپ