بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

آرمانشهر، جامعه اي آرماني و مطلوب در خيال و روياي بسياري از انديشمندان بزرگ است كه خاستگاه اوليه آن، ايده آليسم افلاطوني در كتاب جمهوريت مي باشد. اين مقاله به تحليل انديشه آرمانشهري «فوزي معلوف» از نام آوران رمانتيسم عربي - در قصيده «علي بساط الريح» مي پردازد. به اين منظور، ابتدا مفهوم آرمانشهر و علت اوج گيري اين انديشه در مكتب رمانتيسم بررسي شده، سپس در ادامه بعد از معرفي مختصري از قصيده، به جهت ساختار روايي آن، عناصري مانند: كشمكش، گفتگو و زمان و مكان بررسي شده است. بخش بعدي به كاركرد و نقش تخيل رمانتيكي در آفرينش جهان آرماني شاعر اختصاص يافته و در بخش پاياني نشان خواهيم داد كه آزادي به عنوان بزرگترين روياي شاعر، در بردارنده مفاهيمي آرماني مانند: آرامش، عدالت، عشق راستين و جاودانگي است.

 نسخه قابل چاپ