بانک مقالات زبان و ادبیات عربی

چکيده فارسي:
درام واژه اي است يوناني به معناي «حالت، عمل، پويايي» که نخست در يونان در هنر نمايشي به کار مي رفت اما در دوران کنوني منحصر به نمايش نشد بلکه فنون ديگر مانند شعر را در بر گرفت، همراه با عناصر حرکت (پويايي)، نزاع (درگيري) تقابل، شخصيت، گفتگو و تک گفتار، وصف، نقاب (ماسک)، ايقاع (ريتم کلام)، و حکايت (روايت)، که از آن به عنوان عالي ترين شکل تعبير و بيان در ادبيات جديد، بعد از آنکه شعر غنايي به سمت درام روي نهاد، ياد مي شود. و اما السياب قصائدي با رويکرد غنايي و درام در دو شکل بلند و کوتاه آن گرد آورده، که اولي تمامي عناصر و ابزارهاي درام را به کار مي بندد تا يک شعر داستاني کاملي نوشته شود، و اينگونه شعر در نزد شاعر کم تعداد است. و دومي، برخي عناصر درام را بکار مي گيرد و از تفصيل و گزارشگري پرهيز مي کند که البته اين نوع شعري نزد وي بسي فراوان است. در نتيجه شاعر در ساختمان شعري خود بر دو عنصر پويايي و نزاع (به ويژه ميان مرگ و زندگي) از درون و فحوا متکي است، و بر عناصر وصف، گفتار، نقاب و ايقاع از برون اتکا دارد. از اين رو شعر وي اغلب - طبق نتيجه به دست آمده - در به کار بستن پديده عناصر درام، به عنوان يک فرم بيان شعري، موفق بوده است، اگر چه که اندک ضعفي- آنگونه که شرح داده شده است - در برخي قصائد از حيث ويژگي درام ديده مي شود. بنابراين پيش از هر چيز و تحت عنوان يک مساله بنيادين فرض نموديم که شاعر در هنگام به کار بستن پديده فرم دراماتيک در قصائد جديد، طبق اثبات عملي وي که زبان شعر مي تواند با ارتباطي نوين ميان صورت و محتوا، رويکرد دراماتيک شعري را کاملا در بر بگيرد - و با نگاه به آثار سرشار از عناصر بيان فني نوين در شعر وي - تا حد بسيار زيادي توفيق داشته است.