بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

رمانتيك ها با فراهم آوردن چشم اندازي نو در مطالعات ادبي، اجتماعي، فرهنگي و سياسي جهان بيش از دو سده است که در مرکز توجه جهانيان هستند. رمانتيسيزم به عنوان مکتبي زنده و در قيد حيات، بيش از اينکه پديده ناب قرن نوزدهمي باشد، جزء اساسي فرهنگ مدرن است و پيش از اينکه گرايش ناب ادبي باشد، نگرشي نو در مطالعات جهاني به شمار مي آيد. برجسته ترين اصل اين مکتب، فرديت؛ کمال فردي و نامحدوديت فرد با تاکيد بر نقش تخيل است و در بعد ادبي، نوعي ارزيابي مجدد و هستي شناسانه از طريق شعر «تخيل» در زيبايي شناسي مکتب رمانتيسيزم از جايگاه مهمي برخوردار است و بي ترديد بايد برجسته ترين ويژگي اين مکتب و وجه مميزه آن را نسبت به ساير مکاتب، رويکرد ويژه آن به تخيل دانست.
هنر و ادبيات مدرن امروز ايران، محصول آشنايي با تفکر غرب است و اين واقعيت، نيازمند فهم و درک فرهنگ و فلسفه غرب است. به طور قطع، آشنايي با ريشه هاي مختلف اين تفکر براي درک بهتر آن، اهميتي بسزا خواهد داشت.
آنچه اين مقاله قصد دارد به آن بپردازد، بررسي يکي از ويژگي هاي زيبا شناختي رمانتيسيزم، يعني «تخيل» و چگونگي بروز آن در شعر فارسي عصر مشروطه ـ به عنوان دوران آغازين اين تحول سبکي ـ است. براي اين منظور، نمونه هايي از اشعار ميرزاده عشقي برگزيده شد؛ عشقي فرد اکمل مدرنيسم دوران مشروطه است که بيشترين گسستگي فکري از سنت و رويکرد به تجدد را مي توان در شعر و انديشه او سراغ گرفت.

 نسخه قابل چاپ