بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

نشانه شناسي ساختگرا تقابل هاي دوتايي را عناصر دلالتمندي مي داند كه ساختار پنهان متن را تشكيل مي دهد و با تحليل آن ها مي توان به تفسير و تاويل معنا پرداخت. تقابل ها كه از ديدگاه زبان شناسي، روان شناسي و مردم شناسي ساختارگرا عامل شناخت و ادراك هستند، در متون فرهنگي اعم از آثار مكتوب ادبي يا هنرهاي ديداري و شنيداري بروز و ظهورهاي متفاوتي دارند. بررسي انواع تقابل هايي كه مولف به كار برده است و شيوه پردازش آن ها، نتايج سبك شناختي به دست مي دهد؛ چنان كه بررسي نشانه شناختي عناصر متقابل در تصويرپردازي اشعار مولانا نشان مي دهد: 1. همه تقابل هاي ذهني و عيني كه نوعي تعالي و تنزل را القا مي كنند در جهت تبيين پديده هاي مادي و امور معنوي به كار رفته اند. 2. تقابل ها در نقطه اي به وحدت مي رسند و هويت تقابلي آن ها مرتفع مي شود. 3. سلب ماهيت تقابلي از عناصر دوگانه با شگردهاي بياني و بلاغي صورت مي پذيرد كه دسته بندي آن ها به توصيفات سبك شناختي اشعار مولانا در مثنوي و كليات ديوان شمس رهنمون است.

 نسخه قابل چاپ