پاسخ به:بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی
پنج شنبه 28 اردیبهشت 1391 10:03 AM
| 6 : نقد ادبي بهار 1389; 3(9):115-139. |
| استعاره هاي جهتي قرآن با رويکرد شناختي |
| كردزعفرانلوكامبوزيا عاليه*,حاجيان خديجه* |
| * دانشگاه تربيت مدرس |
| هدف از نگارش اين مقاله، بررسي زبان شناختي استعاره جهتي در قرآن با توجه به رويكرد نظريه معاصر استعاره است. اهميت اين تحقيق در اينجاست كه استعاره بخش مهمي از ارتباط هاي گفتاري و كلامي را تشكيل مي دهد و آن قدر طبيعي وارد زندگي ما مي شود كه ممكن است در عمل جلب توجه نکند. استعاره در زبان دين نيز كمتر از ساير صورت هاي زباني نيست. در استعاره هاي جهتي، نظامي کلي از مفاهيم با توجه به مفاهيمي از نظامي ديگر سازمان بندي مي شود. استعاره هاي جهتي، مفاهيم را با اعطاي صورت مکاني در جهات متقابل به يکديگر مرتبط مي کنند. اين جهت هاي مکاني، قراردادي يا دلبخواهي نيستند؛ بلکه بر مبناي تجربه هاي فيزيکي و فرهنگي انسان ها شکل مي گيرند. وظيفه اين نوع استعاره ها بيش از هر چيز، برقراري انسجام در نظام مفهومي ماست. تقابل هاي «بالا يا پايين، جلو يا پشت، راست يا چپ، مرکزي يا حاشيه اي، درون يا بيرون» همه از اين دست است. اين جهت هاي فضايي يا مکاني با تصوير فضاي هندسي اي که در ذهن به وجود مي آورند، مفهومي جديد و در نتيجه درکي جديد مي آفرينند. |
| كليد واژه: قرآن، استعاره جهتي، استعاره شناختي، انطباق، طرح واره |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
