بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

دانش وجوه از شاخه هاي علوم قرآني است كه قرآن پژوهان در تاريخ تفسير و پژوهش هاي قرآني بسيار به آن توسل جسته اند. اصطلاح وجوه به كلمات چندمعنايي اطلاق مي شود كه در قرآن به کار رفته است. گاه يك كلمه به بيست وجه يا بيشتر در قرآن به كار مي رود. بررسي متن قرآن و تعيين مدلول دال هاي قرآني (واژگان قرآن) با وجود انبوهي واژگان در وجوه، امري دشوار است. در اين مقاله سعي شده است تا با رهيافتي نشانه شناختي وجوه متفاوت واژه «آيه» بررسي شود. واژه «آيه» در قرآن به دو مفهوم متني (به معناي خود آيات قرآن) و فرا متني (به معناي جهان طبيعت، نفس انسان و سرگذشت پيشينيان) به كار رفته است.
نتايج اين پژوهش نشان مي دهد براي تبيين وجوه متفاوت اين واژه، توجه دقيق به بافت متني بلافصل و بافت متني گسسته ضروري به نظر مي رسد؛ به اين معنا كه روابط همنشيني و جانشيني در متن به روابط همنشيني و جانشيني بلافصل محدود نمي شود. يك آيه از يك قسمت متن قرآن را مي توان با آيه اي از جاي ديگر بر روي محور جانشيني و همنشيني در ارتباط قرار داد.

 نسخه قابل چاپ